Bereken jij ook jouw ecologische voetafdruk op
http://voetafdruktest.wnf.nl/
Ik deed alvast de test:
Mijn voetafdruk is 3.98 hectare, heel confronterend vind ik het besluit:
Als iedereen zo zou leven als jij, dan hebben we
2.2 aardbollen nodig.
Toch zit ik onder het gemiddelde want :
De voetafdruk van de gemiddelde Nederlander is:
6,3 hectare (als iedereen zo zou leven hebben we 3 en een halve aardbol nodig).
Ik dacht dat ik best zuinig en bewust leef , maar blijkbaar kan het toch beter.
Ik ga dan ook rekening houden met volgende tips :
Voor alles wat je eet is landbouwgrond nodig. Maar voor de productie van vlees is dat vele malen meer grond dan voor de productie van ons plantaardige voedsel. Met een vegetarisch menu verlaag je daarom je voetafdruk. lees meer
Vervang zuivel door plantaardige alternatieven (vb sojamelk)
Alles wat je eet en drinkt, telt mee in je voetafdruk. Net als bij vlees is ook voor de productie van zuivel relatief veel land nodig. De dieren die zuivel produceren hebben namelijk veel voer nodig. lees meer
FILM : Alamar (2010)
Gonzalez-Rubio p. (regisseur)(2009).Alamar,Mexico:Lumière
Zin om
al die smurriebeelden over de BP-milieuramp uit je ogen
te spoelen? Of om
met een relaxed hangmatgevoel de bioscoop te verlaten?
Dan is Alamar de perfecte remedie of tip.
Deze Mexicaanse docufictie van Pedro González-Rubio heeft als prachtige centrale locatie de Banco Chinchorro, een
uniek ecosysteem en een van de grootste koraalriffen ter wereld. En hij weet je diep en zacht te raken omwille
van de betoverende eenvoud
waarmee het leven op zee en de harmonieuze band tussen mens en natuur geschilderd
wordt.
Enkele citaten uit de film om over na te denken:
" Oud zijn is iets anders dan je oud voelen."
" Met geduld bereik je alles."
" Soms is het vermoeiend, zoals andere mensen leven."
In deze citaten zit veel wijsheid vervat, vooral het laatste citaat is voor mij heel herkenbaar. We lopen naar hier, haasten ons dan naar daar,..., voor je het weet is de dag, week, jaar,... weer voorbij. De kinderen worden groot en ik oud. Door al dat gehaast voel ik me ook oud. We vergeten vaak te genieten, van kleine dingen. We willen te veel, terwijl alles wat we nodig hebben zich gewoon onder onze neus bevindt. Kijk om je heen, zie de pracht van de natuur. Van mens, plant en dier. Geniet van kleine dingen, sta even stil, adem diep in en uit en kom tot rust en geniet.
FILM : WILD
Wild is een Amerikaanse biografische film uit 2014 onder regie van Jean-Marc Vallée. De film is gebaseerd op het boek Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail (Nederlands: Wild: Over jezelf verliezen en terugvinden en 1700 kilometer hiken) van 20 maart 2012 van Cheryl Strayed en ging in première op 29 augustus 2014 op het Telluride Film Festival.
In 1994 beslist Cheryl Strayed een voettocht te ondernemen over de Pacific Crest Trail, een langeafstandspad dat over een afstand van 4286 kilometer in de bergachtige gebieden langs de Amerikaanse westkust loopt, vanaf de grens met Mexico in het zuiden naar de grens met Canada in het noorden. Ze ondernam deze wandeling als therapie na haar scheiding, het overlijden van haar moeder en jaren van roekeloos destructief gedrag
Ik vind dit een heel erg mooie film. De natuur is prachtig, zalig rustig.Vaak denk ik, ik laat alles achter, neem mijn rugzak en vertrek gewoon. Als was het maar voor 1 dag. Ik alleen met mezelf en de natuur. Weg van de stress en het haasten. Het idee is aantrekkelijk, maar als ik dan zie dat je er ook echt alleen voor staat, ..... Zo zie je in de film bijvoorbeeld dat ze zonder schoenen verder moet. Eén schoen is stuk en de andere gooit ze dan maar gewoon weg. Daar sta je dan, in de bossen,.... Ook ondervind ze problemen met haar vuurtje, ze kan zo geen eten klaarmaken. Toch wel dingen die niet in het romantische plaatje passen. Verder wordt ze constant geconfronteerd met haar verleden. Ze kan er niet van vluchten, ze zitten in haar hoofd.
Op het einde van de film zie je dat je met doorzettingsvermogen heel ver komt. Een belangrijke les!
Deze film is zeker een aanrader voor iedereen die van natuur houdt, of die het even niet meer ziet zitten. Je wordt meegenomen in de film, net alsof je er zelf bij bent!
FILM: INTO THE WILDFILM : WILD
Wikipedia(2015)Wild(film)Geraadpleegd op 19/11/2015 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Wild_(film)
In 1994 beslist Cheryl Strayed een voettocht te ondernemen over de Pacific Crest Trail, een langeafstandspad dat over een afstand van 4286 kilometer in de bergachtige gebieden langs de Amerikaanse westkust loopt, vanaf de grens met Mexico in het zuiden naar de grens met Canada in het noorden. Ze ondernam deze wandeling als therapie na haar scheiding, het overlijden van haar moeder en jaren van roekeloos destructief gedrag
Ik vind dit een heel erg mooie film. De natuur is prachtig, zalig rustig.Vaak denk ik, ik laat alles achter, neem mijn rugzak en vertrek gewoon. Als was het maar voor 1 dag. Ik alleen met mezelf en de natuur. Weg van de stress en het haasten. Het idee is aantrekkelijk, maar als ik dan zie dat je er ook echt alleen voor staat, ..... Zo zie je in de film bijvoorbeeld dat ze zonder schoenen verder moet. Eén schoen is stuk en de andere gooit ze dan maar gewoon weg. Daar sta je dan, in de bossen,.... Ook ondervind ze problemen met haar vuurtje, ze kan zo geen eten klaarmaken. Toch wel dingen die niet in het romantische plaatje passen. Verder wordt ze constant geconfronteerd met haar verleden. Ze kan er niet van vluchten, ze zitten in haar hoofd.
Op het einde van de film zie je dat je met doorzettingsvermogen heel ver komt. Een belangrijke les!
Deze film is zeker een aanrader voor iedereen die van natuur houdt, of die het even niet meer ziet zitten. Je wordt meegenomen in de film, net alsof je er zelf bij bent!
Vandaag zag ik de film 'into the wild', voor zeker de tiende keer. Ik las ook het boek, in het Engels, tot nu toe 3 maal uit en elke keer als ik met mijn rugzak op stap ga, sleur ik het mee, ik krabbel er in, steek er foto's in,... als een soort dagboek. Ik blijf er maar van dromen en over nadenken. Het idee van alles achterlaten en leven van wat de natuur ons geeft. Geen stress, veel tijd om stil te staan bij wat echt belangrijk is in het leven, de liefde van je kinderen, tijd voor elkaar, de rust, stilte, de pracht van de natuur die nog ongerept en zuiver is,...Back to the basics en naar wat belangrijk is. Het is zoals Chris het zo mooi verwoord 'de carrière is een uitvinding van deze eeuw'. Maar wat ik nooit zou kunnen achterlaten zijn mijn man en kinderen. Mijn geliefden en vrienden. Hun nabijheid is mij maar waard dan alle avonturen en rijkdom samen. Het is zoals Chris, te laat, ontdekte. ' Van geluk kan je maar genieten, als je het kan delen!'
Ik zou dan ook heel graag eens naar Alaska trekken en de Magic bus bezoeken. Tom Waes was mij voor. http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/Gezienoptv/1.2256166
Into the Wild is een film uit 2007, gebaseerd op het gelijknamige boek van Jon Krakauer over het waargebeurde verhaal van Chris McCandless. De film werd geregisseerd door Sean Penn, die ook het scenario schreef, en de hoofdrollen worden vertolkt door Emile Hirsch, Jena Malone, Marcia Gay Harden, Vince Vaughn, William Hurt en Catherine Keener. Into the Wild ging in première tijdens de tweede editie van het Internationaal filmfestival van Rome en ging in première voor het grote publiek op 19 oktober 2007.
De film werd goed ontvangen door recensenten en werd genomineerd voor twee Oscars, die voor beste mannelijke bijrol (Hal Holbrook) en beste filmmontage. Meer dan tien prijzen werden de productie daadwerkelijk toegekend, waaronder een Golden Globe voor het lied Guaranteed door Eddie Vedder en een National Board of Review Award voor de hoofdrol van Hirsch.
INHOUD:
Chris McCandless (Emile Hirsch) heeft zojuist zijn studie aan de Emory University te Atlanta afgerond en is met bovengemiddeld hoge cijfers geslaagd. Een glorieuze toekomst als vervolgstudent rechten aan Harvard University lijkt in het verschiet te liggen en de bekostiging daarvan is geen enkel probleem, omdat zijn ouders Walt (William Hurt) en Billie (Marcia Gay Harden) met plezier het geld willen bijleggen dat hij eventueel te kort komt.
McCandless zelf heeft heel andere plannen. Hij is de in zijn ogen op materialisme en gekte van de op prestatiedrang gerichte samenleving waarin hij vertoeft zat. Daarbij voelt hij zich vervreemd van zijn ouders, die volop meedraaien in dit systeem en jaren geleden besloten te gaan scheiden, maar dit nooit uitgevoerd hebben. De enige waarmee McCandless sindsdien een innige band heeft, is zijn zus Carine (Jena Malone), die daarom precies de beweegredenen begrijpt van wat er te gebeuren staat.
McCandless maakt het volledige saldo van zijn spaarrekening van meer dan $24.000 over naar Oxfam Novib met de mededeling dat het daarvan iemand te eten moet geven. Vervolgens trekt hij als zwerver de wereld in enkel gewapend met zijn rugzak, een goed stel hersenen en zijn oude Datsun, die hij op enige afstand van zijn ouderlijk huis ook verliest in een waterstroom. Hij neemt de naam Alexander Supertramp (tramp = 'zwerver') aan, waardoor hij nog moeilijker op te sporen wordt. McCandless wil maar één ding en dat is de wereld beleven zoals de wereld in zijn ogen ooit bedoeld is. Hij verslaat daarbij al zijn belevenissen, indrukken en overdenkingen in een dagboek en besluit alle boeken te gaan lezen die hij nog wilde lezen.
Op zijn tocht door de Verenigde Staten ontmoet McCandless de ene opmerkelijke persoonlijkheid na de andere, zoals landarbeider Wayne Westerberg (Vince Vaughn), de levenservaren oude man Ron Franz (Hal Holbrook) en hippiestel Rainey (Brian H. Dierker) en Jan Burres (Catherine Keener), waarvan hij gaat houden als van een moeder. Niettemin vestigt McCandless zich nergens definitief, want hij heeft één groot doel en dat is helemaal afgesloten van de mensheid in de natuur leven van Alaska. Alles wat daarvoor komt, geldt als voorbereiding daarop.
Wanneer McCandless zijn plan ten uitvoer wil brengen, vindt hij een lift van een man die hem met zijn truck afzet in het besneeuwde Alaskaanse landschap. Hij gaat er wonen in het wrak van een door hem zo genoemde 'Magic Bus'. Daarbij is hij voor warmte en voedsel volkomen aangewezen op zichzelf en zijn vindingrijkheid. McCandless heeft in eerste instantie de tijd van zijn leven, maar na verloop van tijd wordt het moeilijker en moeilijker om aan voedsel te komen. Hij moet steeds meer nieuwe gaatjes in zijn riem maken om zijn broek op te houden. Hij probeert terug te keren naar de bewoonde wereld maar het riviertje waar hij op de heenweg doorheen kon waden blijkt nu een immense kolkende stroom te zijn geworden. Hij moet terugkeren naar de bus. Sterk vermagerd en niet meer in staat om te jagen zoekt hij zijn toevlucht tot wortels en planten; daarbij maakt hij een ernstige vergissing en wordt ziek. Uitgemergeld en niet in staat hulp te halen sterft hij in zijn slaapzak in de bus. Zijn lichaam wordt enige weken later gevonden door eland-jagers
SING FOR THE CLIMATE: DO IT NOW
SING FOR THE CLIMATE: DO IT NOW
We need to wise up
We need to open our eyes
And do it now now now
We need to build a better future
And we need to start right now
We’re on a planet
That has a problem
We’ve got to solve it, get involved
And do it now now now
We need to build a better future
And we need to start right now
Make it greener
Make it cleaner
Make it last, make it fast
and do it now now now
We need to build a better future
And we need to start right now
No point in waiting
Or hesitating
We must get wise, take no more lies
And do it now now now
We need to build a better future
And we need to start right now
Ik vind een artikel in de krant 'De Standaard ' over de het klimaat akkoord. wat denken jullie hiervan?
Tim Jackson: An economic reality check
U kan het intervieuw bekijken via volgende link:
http://www.ted.com/talks/tim_jackson_s_economic_reality_check?language=en
zijn pleidooi
Ik wil het vandaag met jullie hebben over welvaart, over onze hoop op een gedeelde en blijvende welvaart. En dat niet alleen voor ons, maar ook voor de twee miljard mensen over de wereld die nog steeds chronisch ondervoed zijn. En het is hoop waar het om gaat. In feite zit het Latijnse woord voor hoop in het Engelse 'prosperity'. "Pro-speras," "speras," hoop - in overeenstemming met onze hoop en verwachtingen. Maar de ironie hiervan is dat we welvaart alleen maar zien in termen van geld en economische groei. En we hebben onze economieën zover laten groeien dat we nu echt het gevaar lopen die hoop te ondermijnen - door het uitputten van onze voorraden, regenwouden te kappen, de Golf van Mexico met olie te vervuilen, het klimaat te veranderen - En het enige dat er echt in slaagde om de onstuitbare toename van koolstof uitstoot een beetje tegen te houden tijdens de laatste dertig jaar is de recessie. En recessie is natuurlijk nu niet precies een recept voor hoop zoals we nu bezig zijn te ontdekken. We zitten dus vast in een soort val. Het is een dilemma, een dilemma van groei. We kunnen er niet mee leven maar ook niet er zonder. Dump het systeem of verniel de planeet. Een moeilijke keuze. Eigenlijk geen keuze. En de beste kans om hieraan te ontsnappen is een soort blind geloof in onze vindingrijkheid, onze technologie en doeltreffendheid om alles efficiënter te gaan doen. Nu heb ik er niets op tegen om dingen efficiënter te gaan doen. En ik denk ook dat we een slimme soort zijn - soms toch.Maar ik denk ook dat we naar de cijfers moeten kijken, dat we ze aan de realiteit moeten toetsen.
01:53Dus zou ik willen dat jullie je een wereld in 2050 proberen voor te stellen, met zowat 9 miljard mensen,allen hopend op een Westers inkomen, en een Westerse manier van leven. En ik wil jullie dan vragen - en we geven hen dan nog zo'n jaarlijkse 2 % inkomensstijging omdat we geloven in groei. En dan vraag ik jullie: hoe ver en hoe snel moeten we dan vooruit. Hoe slim moeten we dan zijn? Hoeveel technologie hebben we dan nodig voor deze wereld om onze koolstofdoelen te halen. En hier op mijn kaart: Nu zitten we daar aan de linkerkant. Dit is de koolstofintensiteit van de economische groei voor de economie van nu. We zitten rond de 770 gram koolstof. In de wereld die ik jullie beschrijf bevinden we ons aan de rechterkant, zitten we aan 6 gram koolstof. Dat is een 130-voudige verbetering, en dat is 10 keer verder en sneller dan wat we ooit hebben gepresteerd in de loop van de industriële geschiedenis. Misschien kunnen we het, is het mogelijk - wie weet? Misschien kunnen we zelfs beter doen en een economie krijgen die terug koolstof uit de atmosfeer haalt, wat we zeker zullen moeten doen tegen het einde van de eeuw. Maar moeten we niet eerst nagaan of het huidige economische systeem wel in staat is tot dit soort verbetering?
03:07Daarom wil ik even wat tijd besteden aan systeemdynamica. Beetje moeilijk, daarvoor mijn verontschuldigingen. Daarom zal ik het proberen weer te geven in wat menselijker termen. Zo ziet het er een beetje uit. Firma's produceren goederen voor huishoudens - wij dus - en voorzien ons van een inkomen, En dat is nog beter omdat wij die inkomens kunnen uitgeven aan nog meer goederen en diensten. Dat wordt de circulatie van de economie genoemd. Lijkt onschadelijk genoeg. Ik wil een eigenschap van dat systeem naar voren halen namelijk de rol van investeringen. Investeringen vertegenwoordigen slechts één vijfde van het nationale inkomen in de meeste moderne economieën,maar ze spelen een absoluut vitale rol. Wat ze voornamelijk doen is de groei van steeds meer consumptie aanwakkeren. Dat gebeurt op een paar manieren - opdrijven van de productiviteit, wat de prijzen doet dalen en ons aanzet om steeds meer dingen te kopen. Maar ik wil me concentreren op de rol van investeringen in het streven naar nieuwigheid, de productie en de consumptie van nieuwe dingen. Joseph Schumpeter noemde dat "het proces van creatieve destructie". Het is een proces van de productie en reproductie van nieuwe dingen, een voortdurend opdrijven van consumentenmarkten,consumptiegoederen, nieuwe consumptiegoederen.
04:18En hier begint het interessant te worden, want het blijkt dat mensen nogal wat appetijt hebben naar nieuwe dingen. Daar houden we van - van nieuwe materiële dingen zeker - maar ook van nieuwe ideeën, nieuwe avonturen, nieuwe ervaringen. Maar ook het materiële is van belang. Omdat in elke samenleving,die antropologen al onder de loep hebben genomen, materiële dingen als een soort taal werken, een taal van goederen, een symbolische taal waarmee we elkaar van alles duidelijk maken - van hoe belangrijk wij wel zijn, bijvoorbeeld. Door status aangedreven, opvallende consumptie moet het hebben van de taal van nieuwe dingen; En zo krijgen we dan plots een systeem dat economische structuur doet aansluiten aan sociale logica - de economische instellingen en wie we zijn als mensen, aan elkaar vastgeklonken om de groeimachine aan te drijven. En deze machine is niet alleen maar economische waarde; ze haalt onophoudelijk grondstoffen door het systeem, aangedreven door onze eigen onverzadigbare honger, in feite aangedreven door een gevoel van angst. Adam Smith sprak, 200 jaar geleden, over ons verlangen naar een leven zonder schaamte. Een leven zonder schaamte betekende in zijn tijd een linnen hemd en vandaag, al heb je dat hemd nog altijd nodig, heb je ook nog een hybride wagen nodig, een HDTV, twee vakanties per jaar in de zon, een netbook of iPad, het lijstje gaat maar door - een bijna onuitputtelijk aanbod van goederen, aangedreven door deze angst. Zelfs als we ze niet willen hebben moeten we ze kopen omdat, als we ze niet kopen, het systeem vastloopt. En om dat te vermijden hebben we tijdens de laatste 20, 30 jaar, de geldvoorraad uitgebreid, credit en debet verhoogd, zodat de mensen dingen konden blijven kopen. En natuurlijk was die uitbreiding diep vervlochten met de crisis.
06:15Maar dat - ik wil jullie hier wat dat tonen. Zo ziet het er in feite uit dit credit en debet systeem, alleen maar voor het VK. Dit waren de laatste 15 jaren voor de crash. En je kan zien dat de consumentenschulden de pan uit rezen. Ze zaten drie jaar na elkaar boven het BBP net voor de crisis. En ondertussen daalde het gespaarde geld duizelingwekkend. De spaarverhouding, het netto gespaarde geld zat midden 2008 onder nul, net voor de crash. Omdat mensen hun schulden verhoogden en hun gespaarde geld verminderden alleen maar om te kunnen blijven meedoen. Dit is een vreemd, nogal pervers, verhaal om het simpel te zeggen. Een verhaal over ons, mensen, overgehaald om geld, dat we niet hebben, uit te geven aan zaken, die we niet nodig hebben, om indrukken te creëren, die niet beklijven, op mensen, waar we niet om geven.
07:05
07:11Maar voor we ons overgeven aan de wanhoop moeten we misschien even omkijken en zeggen "Zitten we wel juist? Zijn mensen echt zo? Gedragen economisten zich echt zo?" En al dadelijk komen we enkele anomalieën tegen. De eerste zit al in de crisis zelf. Wat willen mensen tijdens een crisis, tijdens een recessie? Ze willen zich veilig stellen. Ze willen naar de toekomst kijken. Ze willen minder uitgeven en meer sparen. Maar sparen is dan net verkeerd vanuit het gezichtspunt van het systeem. Keynes noemde dat de "paradox van de soberheid." - sparen vertraagt het herstel. En politici manen ons voortdurend aan om meer krediet op te nemen en minder te sparen, zodat we het spel weer op de rails kunnen krijgen,zodat we de op groei gebaseerde economie aan de gang kunnen houden. Dat is een tegenstrijdigheid,hier komt het systeem niet overeen met wat we zijn als mens.
08:02Hier nog een - een heel andere: Waarom is het zo dat we dat, wat zo uitermate evident is, toch niet doen om de klimaatsverandering aan te pakken, heel, heel eenvoudige dingen zoals energie-efficiënte apparaten kopen, spaarlampen gebruiken, af en toe het licht eens uitdoen, onze huizen isoleren?Daarmee besparen we op koolstof, op energie, op geld. Waarom, als het economisch toch zo duidelijk zinvol is, doen we dat niet? Wel, enkele jaren geleden kreeg ik daarin mijn eigen persoonlijke inzicht. Op een zondagnamiddag en het was net nadat - in feite, om eerlijk te zijn, te lang nadat - we in ons nieuwe huis waren ingetrokken. En ik er eindelijk aan kwam om wat tochtstrips aan te brengen, isolatiemateriaal rond deuren en ramen om de 'drafts' (tocht) buiten te houden. En mijn vijf jaar oude dochter was me daarbij op haar manier aan het helpen. En toen we daarmee een tijdje bezig waren keek ze me ernstig aan en vroeg: "Zal dit de "giraffes" echt buiten houden?" (Gelach) "Hier zijn ze, de giraffen." Je kan een vijfjarig verstand horen werken. Dezen hier leven op zo'n 600 km noordwaarts net buiten Barrow-in-Furness in Cumbria. Wie weet wat ze vinden van het weer in het Lake District. Maar in feite bleef die kinderlijke foute voorstelling bij me hangen, omdat het me plots duidelijk werd waarom we voor de hand liggende zaken toch niet doen. We zij zo bezig met het buiten houden van de giraffen - de kinderen 's morgens naar school brengen, zelf op tijd naar het werk gaan, met het overleven van hopen e-mail,alledaagse politiek, winkelen, eten maken, elke avond een paar kostbare uren weg te vluchten naar prime-time TV of TED online, de hele dag bezig met het buiten houden van de giraffen.
09:55
09:57Met welk doel? "Wat is het doel van de consument?", vroeg Mary Douglas in een essay over armoede zo'n 35 jaar geleden. "Het is," zei ze, "een sociale wereld te helpen creëren en daar een geloofwaardige plaats in te vinden." Dat is een diepmenselijke kijk op ons leven, en het is een totaal andere visie dan die die aan de basis ligt van dit economisch model. Wie zijn we dan? Wie zijn deze mensen? Zijn wij deze nieuwigheid zoekende, hedonistische, zelfzuchtige individuen? Of zijn we af en toe ook iets als de onbaatzuchtige altruïst zoals afgebeeld in deze innig mooie schets van Rembrandt? De psychologie zegt dat er altijd een spanning is, een spanning tussen rekening houden met jezelf en rekening houden met anderen. En deze spanningen hebben diepe evolutionaire wortels. Zelfzuchtig gedrag is dus in bepaalde gevallen adaptief - vecht of vlucht.
11:06Maar een gedrag dat met de ander rekening houdt is essentieel in onze evolutie als sociale wezens. En misschien wel nog interessanter vanuit ons gezichtspunt, nog een spanning tussen nieuwigheid zoekend gedrag en traditie en behoud. Nieuw is adaptief in tijden van verandering wanneer je je moet aanpassen.Traditie is essentieel voor de stabiliteit om families groot te brengen en stabiele sociale groepen te vormen. En zo zijn we ineens aan het kijken naar een kaart van het menselijke hart. En dat toont ons plots wat essentieel is. We hebben economieën gecreëerd. Systemen, die systematisch een klein gedeelte van de menselijke ziel hebben bevoordeeld, aangemoedigd, maar de rest hebben verwaarloosd. En daardoor wordt duidelijk wat de oplossing is omdat het niet gaat om het veranderen van de menselijke natuur. Het gaat in feite om het beknotten van mogelijkheden. Om ons open te stellen. Het gaat erom om onszelf de vrijheid te geven om volledig mens te worden, om de diepte en de breedte van de menselijke psyche te herkennen en instellingen te bouwen waarin Rembrandt's breekbare altruïst bescherming vindt.
12:22Wat betekent dit allemaal voor de economie? Hoe zouden economieën eruitzien als we deze visie van de menselijke natuur ter harte zouden nemen en hem zouden inpassen in deze orthogonale dimensies van de menselijke psyche? Wel het zou er een beetje kunnen uitzien als de 4.000 bedrijven met een gemeenschapsbelang, die in de laatste 5 jaar in het V. K. uit de grond zijn gerezen, en een vergelijkbare stijging in B-corporaties in de V.S.A., ondernemingen, met ecologische en sociale doelen opgenomen in hun statuten, in hun hart, bedrijven zoals dit hier, Ecosia. Ik wil dat even aan jullie voorstellen. Ecosia is een internet zoekmachine. Die zoekmachines verkrijgen inkomsten door gesponsorde links die verschijnen terwijl je zoekt. Ecosia werkt op bijna dezelfde manier. Laat ons dat even doen. We kunnen een kleine zoekterm invullen. Ziezo, Oxford, waar we ons bevinden. Wat verschijnt er? Maar het verschil met Ecosia is dat in Ecosia's geval het op dezelfde manier inkomsten verkrijgt maar 80% van deze inkomsten toekent aan aan een regenwoud beschermingsproject in het Amazonegebied. En dat gaan we ook doen. We gaan op Natur ejobs.uk klikken. Als er iemand tijdens een recessie naar een job zoekt is dat de site om te bezoeken. Wat toen gebeurde was dat de sponsor inkomsten verstrekte aan Ecosia en Ecosia stortte daarvan 80% door aan dat regenwoud project. Het neemt winsten op een plaats en gebruikt ze voor de bescherming van ecologische bronnen.
13:56Dit is een ander soort onderneming voor een nieuwe economie. Het is, als je wil, een vorm van ecologisch altruïsme -- iets in deze richting. Misschien wel. Wat het ook mag zijn, wat deze nieuwe economie ook is, wat we deze economie willen laten doen is terug te investeren in het hart van het model, om investeren met nieuwe ogen te bekijken. Alleen zal investeren nu niet gaan om het meedogenloze en onnadenkende streven naar consumptietoename. Investeren moet iets anders worden.Investeren moet in deze nieuwe economie neerkomen op het beschermen en onderhouden van de ecologische activa waar onze toekomst op berust. Het gaat over aanpassing. We zullen moeten investeren in lage-koolstoftechnologieën en infrastructuren. We zullen in feite moeten investeren in de idee van een zinvolle welvaart, om mensen mogelijkheden te geven om te floreren.
14:59En natuurlijk zit er aan deze taak ook een materiële kant. Het zou onzin zijn om over welvaart te spreken als mensen niet zouden beschikken over voedsel, kleding en onderdak. Maar het is eveneens duidelijk dat welvaart over veel meer gaat. Er zijn sociale en psychologische doelen -- familie, vriendschap,verbintenissen, maatschappij, deelnemen aan het maatschappelijk leven. Ook dit vergt investeringen,investeringen bijvoorbeeld in ontmoetingsplaatsen, plaatsen waar we kunnen deelnemen,gemeenschappelijke plaatsen, concertzalen, tuinen, publieke parken, bibliotheken, musea, stiltegebieden,plaatsen voor ontspanning en viering, plaatsen voor stilte en contemplatie, plaatsen voor de "cultivering van gezamenlijk burgerschap.", zoals Michael Sanders het zo mooi zegt. Een investering - investeren is slechts een basis economisch concept - is niet meer of minder dan een relatie tussen het heden en de toekomst, een gedeeld heden en een gezamenlijke toekomst. En we hebben die relatie nodig om na te denken, om hoop te herwinnen.
16:11Laat me even terugkomen met dit gevoel van hoop, tot de twee miljard mensen die nog steeds de dag moeten zien door te komen met minder geld dan de prijs van een kop slappe koffie in het café hiernaast.Wat kunnen we deze mensen bieden? Het is duidelijk dat we een verantwoordelijkheid hebben om ze uit de armoede te helpen. Het is duidelijk dat we een verantwoordelijkheid hebben om ruimte te voorzien voor groei die echt van tel is voor deze armste landen. En het is eveneens duidelijk dat we dat nooit zullen bereiken als we er niet in slagen de welvaart van de rijke landen zinvoller te herdefiniëren, een welvaart die zinvoller en minder materialistisch is dan het op groei gebaseerde model. Dit is niet alleen maar een Westerse post-materialistische fantasie. In feite wees een Afrikaanse filosoof, toen "Prosperity Without Growth" werd gepubliceerd, me op de gelijkenissen tussen deze kijk op welvaart en het traditionele Afrikaanse concept van ubuntu. Ubuntu wil zeggen: "Ik ben omdat wij zijn." Welvaart is een gedeelde onderneming. Haar wortels zijn lang en reiken diep. Haar fundamenten, zoals ik probeerde aan te tonen, bestaan al, in elk van ons. Dit wil dus niet zeggen dat we ontwikkeling moeten tegenhouden.Het gaat niet over het omverwerpen van het kapitalisme. Ook niet over het veranderen van de menselijke natuur. Wat wij trachten te doen is enkele eenvoudige stappen te zetten naar een economie met een doel. En aan de basis van die economie, plaatsen we een geloofwaardiger, robuuster, en realistischer visie op wat het betekent mens te zijn.
17:55
18:06Chris Anderson: Even een korte vraag terwijl we het podium weghalen. Ten eerste, van economisten verwacht je niet dat ze inspireren, daar moet je misschien nog wat aan werken. (Gelach) Kan je je voorstellen dat politici hierin zullen meegaan? Ik bedoel, kan je je voorstellen dat hier in Brittannië een politicus het lef heeft om te zeggen: "Het BBP zakte dit jaar met 2%. Goed nieuws! We zijn allen gelukkiger, het land ziet er mooier uit en we hebben een beter leven."
18:30Tim Jackson: Wel, dat gebeurt duidelijk niet. Je maakt geen nieuws over wat slecht gaat. Je maakt nieuws over de dingen die zeggen dat we vooruitgaan. Kan ik me voorstellen dat politici zoiets zouden doen? Wel in feite zijn de eerste tekenen daar al van te zien. Toen we voor de eerste keer met dit werk begonnen hoorde je politici en schatkistbewaarders ons beschuldigen van terug te willen naar het stenen tijdperk. Maar toch zien we dat in de periode waarin we de laatste 18 jaar hebben gewerkt - ten dele door de financiële crisis en ook door een beetje nederigheid in het economische beroep - er mensen zijn die zich hiermee beginnen bezig te houden op allerlei plaatsen in de wereld.
19:03CA: Maar het zullen vooral de politici zijn die zich er achter zullen moeten zetten of blijft het bij maatschappelijke initiatieven en bedrijven?
19:09TJ: Het moeten de bedrijven zijn. En ook de maatschappij. Maar er moet ook politiek leiderschap zijn. Dit is het soort agenda waarin politici zelf in een soort dilemma gevangen zitten, omdat ze zelf verslaafd zijn aan het groeimodel. Maar in feite zal ruimte maken om te denken aan andere manieren van regeren,andere soorten politiek en ook voor maatschappelijke initiatieven en zakendoen op een andere manier -van vitaal belang zijn.
19:35CA: En als iemand je ervan zou kunnen overtuigen dat we dat echt kunnen - wat was het weer? - een 130-voudige verbetering van efficiëntie, van terugbrengen van onze koolstof voetafdruk, zou je dan kunnen inkomen in die manier van economische groei naar meer op kennis gebaseerde goederen?
19:48TJ: Ik zou nog altijd willen weten dat je dat kon doen en tegelijkertijd onder nul duiken tegen het eind van de eeuw, wat aangaat het onttrekken van koolstof aan de atmosfeer, het oplossen van het biodiversiteitsprobleem, het terugdringen van landgebruik en dan nog iets doen aan de toplaagerosie en de kwaliteit van water. Als je me kon overtuigen dat we dat konden doen, ja, dan zou ik gaan voor de 2%
Dus conclusie :
Dus conclusie :
Dump het systeem of verniel de
planeet. Een moeilijke
planeet. Een moeilijke
keuze. Eigenlijk geen keuze!
Professor Tim Jackson zegt in zijn uiteenzetting het volgende :
Een recessie is natuurlijk nu niet precies een recept voor hoop zoals we nu bezig zijn te ontdekken.We zitten dus vast in een soort val. Het is een dilemma, een dilemma van groei.We kunnen er niet mee leven maar ook niet er zonder. Dump het systeem of verniel de planeet.Een moeilijke keuze.
Een recessie is natuurlijk nu niet precies een recept voor hoop zoals we nu bezig zijn te ontdekken.We zitten dus vast in een soort val. Het is een dilemma, een dilemma van groei.We kunnen er niet mee leven maar ook niet er zonder. Dump het systeem of verniel de planeet.Een moeilijke keuze.
Volgens mij kunnen we die keuze niet maken dit is immers de taak van politici is om na te denken over een andere manier van regeren. Ze moeten veel meer iniatief nemen dat ten goede komt van de arme landen. We voelen ons verantwoordelijk en willen helpen maar als individu kunnen we niet veel doen.
Professor:
Dat gebeurt op een paar manieren - opdrijven van de productiviteit,wat de prijzen doet dalen en ons aanzet om steeds meer dingen te kopen .Maar ik wil me concentreren op de rol van investeringen in het streven naar nieuwigheid,de productie en de consumptie van nieuwe dingen.Joseph Schumpeter noemde dat"het proces van creatieve destructie".Het is een proces van de productie en reproductie van nieuwe dingen,een voortdurend opdrijven van consumentenmarkten,consumptiegoederen, nieuwe consumptiegoederen.
Het is inderdaad zo dat we oog hebben voor nieuwe materiële dingen. Als we het kunnen aanschaffen of nog maar denken het te kunnen, dan kopen we het meestal ook. Daarmee wordt in de samenleving ook aangetoond hoe we zijn. We willen niet leven met een schaamtegevoel. Dus consumeren we maar, met als gevolg dat veel mensen financiële problemen hebben.
Professor:
Dat gebeurt op een paar manieren - opdrijven van de productiviteit,wat de prijzen doet dalen en ons aanzet om steeds meer dingen te kopen .Maar ik wil me concentreren op de rol van investeringen in het streven naar nieuwigheid,de productie en de consumptie van nieuwe dingen.Joseph Schumpeter noemde dat"het proces van creatieve destructie".Het is een proces van de productie en reproductie van nieuwe dingen,een voortdurend opdrijven van consumentenmarkten,consumptiegoederen, nieuwe consumptiegoederen.
Het is inderdaad zo dat we oog hebben voor nieuwe materiële dingen. Als we het kunnen aanschaffen of nog maar denken het te kunnen, dan kopen we het meestal ook. Daarmee wordt in de samenleving ook aangetoond hoe we zijn. We willen niet leven met een schaamtegevoel. Dus consumeren we maar, met als gevolg dat veel mensen financiële problemen hebben.
Professor:
Hier nog een - een heel andere:Waarom is het zodat we dat, wat zo uitermate evident is, toch niet doen om de klimaatsverandering aan te pakken,heel, heel eenvoudige dingen zoals energie-efficiënte apparaten kopen,spaarlampen gebruiken, af en toe het licht eens uitdoen,onze huizen isoleren?Daarmee besparen we op koolstof, op energie,op geld.
We zijn er ons allemaal van bewust dat we kunnen besparen op koolstof, energie en geld. Waarom we niets doen ligt volgens mij doordat we nog niet echt veel gevolgen ondervinden ervan. Hier hebben we geen overstromingen, tsunamis, uitdrogingen,.. Nu gezinnen alsmaar hetzelfde loon krijgen en alles duurder wordt ook de vaste kosten zullen ons wel wakkerschudden denk ik. Meer en meer mensen ondervinden problemen bij het betalen van hun vaste kosten zoals elektriciteit, water, verwarming, ... De mensen zullen er wel eens aan denken om de verwarming lager te zetten, deuren dicht doen, lichten uit, de verwarming een halfuurtje voor je weggaat of gaat slapen uitzetten. Iedereen zou dit moeten doen maar als je geen problemen ondervind zal je er niet aan denken of minder vlug doen. De overheid zou ook meer aanwijzingen moeten geven van hoe we het effectief moeten aanpakken en wat we allemaal kunnen doen. Ze moeten de mensen meer oproepen om het te doen en niet zomaar te luisteren en het beseffen maar uiteindelijk niets doen. De overheid zou er ook kunnen voor zorgen dat we niet anders kunnen zoals bv. enkel nog spaarlampen op de markt brengen.
Professor
Het zou onzin zijn om over welvaart te spreken als mensen niet zouden beschikken over voedsel,kleding en onderdak. Maar het is eveneens duidelijk dat welvaart over veel meer gaat. Er zijn sociale en psychologische doelen.
Er mag volgens mij nog meer geïnvesteerd worden in gebouwen waar mensen bijeenkomen zoals ontmoetingsplaatsen ( cultureel centrum), bibliotheken, plaatsen voor ontspanning en viering, gebouwen voor jeugdverenigingen... Het brengt de mensen samen zodat de sociale contacten kunnen worden gelegd.
Het zou onzin zijn om over welvaart te spreken als mensen niet zouden beschikken over voedsel,kleding en onderdak. Maar het is eveneens duidelijk dat welvaart over veel meer gaat. Er zijn sociale en psychologische doelen.
Er mag volgens mij nog meer geïnvesteerd worden in gebouwen waar mensen bijeenkomen zoals ontmoetingsplaatsen ( cultureel centrum), bibliotheken, plaatsen voor ontspanning en viering, gebouwen voor jeugdverenigingen... Het brengt de mensen samen zodat de sociale contacten kunnen worden gelegd.
NATUUR en de verschillende godsdiensten
bron:
VN arena(2009) Schietgebed voor natuur.Geraadpleegd op 28 januari 2016 van
http://www.cmo.nl/vnarena/levensbeschouwing/basisopdrachten/leven-na-de-dood
natuur & christendom |
De natuur is in het christendom belangrijk. De natuur was namelijk een onderdeel van de schepping van God. De mens werd als laatste geschapen en heeft de taak gekregen deze schepping goed te onderhouden.
Volgens de Bijbel, het heilige boek van de christenen, is de natuur ondergeschikt aan de mens: de mens heeft de verantwoordelijkheid over de natuur en de dieren.
Dit betekent niet dat de mens alles mag vernietigen. God is eigenaar van de natuur, maar de mens moet er voor zorgen (als een conciërge of rentmeester*). De mens is geen eigenaar van de aarde en hij mag de aarde niet uitbuiten. Hij moet er goed voor zorgen, omdat er na hem ook weer mensen komen. Daarom wordt er in het christendom gezegd dat de mens de aarde niet bezit maar heeft geleend van God.
“De Heer (= God) nam de mens en plaatste hem in de hof van Eden (= paradijs) om die te bewerken en te bewaren.” Zo staat het in de Bijbel, het heilige boek van de christenen.
Misschien is de natuur nog wel veel meer. Veel christenen zien in de natuur het bewijs voor het bestaan van God. Zoiets moois als de natuur kan niet zijn ontstaan vanuit een oerknal. Daar moet een schepper aan te pas zijn gekomen.Vernieling van natuur, milieuverontreiniging, slecht zorgen voor dieren, voor gelovige christenen is het als verwaarlozing van de schepping. En dat doe je niet, dat is tegen de opdracht die God ze heeft gegeven: zorg goed voor de aarde!
* Rentmeester is een wat ouderwets begrip. Een rentmeester beheer de goederen en gebouwen van iemand anders (vaak een grootgrond-bezitter).
|
Alamar, de film, de meeste tekstloze film ooit, maar mooie beelden!
BeantwoordenVerwijderenja de beelden waren echt prachtig! Ook al was het koud toen ik de film bekeek, in de huiskamer was het tropisch warm!Heerlijk toch dat je kan leven van wat Onze lieven Heer ons kan geven !
VerwijderenUw voetafdruk ligt dicht bij mijn resultaat.: 3.66 hectare, 2.1 aardbollen nodig :-(
BeantwoordenVerwijderenHey Elske, ja , hier schrok ik toch echt wel van !
VerwijderenAi, dan zijn we niet goed bezig! dat is samen 4.3 aardbollen. We moeten dringend aan het klimaat gaan denken!
BeantwoordenVerwijderenO mijn god! Mijn afruk is nog meer dan de gemiddelde Nederlander! Maar ons huis is net kei goed geïsoleerd en we gaan maar 1 keer op vakantie! Maar de grote boosdoener zal mijn woon-werkverkeer zijn. Maar daar heb ik voorlopig geen keuze in ...
BeantwoordenVerwijderenHey Haidy , ja echt verbazingwekkend! Ik dacht ook dat ik zuinig leefde !
VerwijderenDag Anne
BeantwoordenVerwijderenAls ik mijn voetafdruk vergelijk met deze van jouw heb ik een voetafdruk van 4.9ha. Ik val net iets lager dan de gemiddelde Belg.
Het wordt dringend tijd dat hier iets aan gedaan wordt, en dat we allemaal een beetje meer gaan denken aan het klimaat. Het is dan ook een echte uitdaging om hieraan te werken.
Ook de bespreking van de verschillende godsdiensten is zeer leerrijk!
Goed gedaan!
Groetjes,
Joyce Dewitte
Beste Joyce,
Verwijderendank je wel voor je lieve woorden! Complimenten zijn zo zeldzaam dezer dagen. Kritiek wordt volop geuit , maar O als we eens iets goeds zeggen ! Dit is zo zeldzaam geworden en dit is zo jammer! Van een compliment ga je groeien ! ik wil je dus echt bedanken !
Beste Joyce,
Verwijderenals we allemaal ons steentje bijdragen tot een betere, schonere wereld, zullen wij , onze kinderen, kleinkinderen,achterkleinkinderen,.... hier nog lang van kunnen genieten. Laten we samen nu starten ! Groetjes , Anne