MENS EN SAMENLEVING

SINTERKLAAS IS WEER IN HET LAND!

Antwerpen krijgt dan toch Sinterklaas met aangepaste Pieten
09/10/2015 om 05:00 door Valerie Droeven, Bart Brinckman




 Piet blijft zwart in Antwerpen’, kopte de Nederlandse krant ‘De Telegraaf’ dit weekend, op aangeven van de Antwerpse schepen van Toerisme. Nochtans zal Sinterklaas, als hij in november in de stad aankomt, ‘aangepaste’ Pieten bij hebben.

De Antwerpse schepen van Toerisme, Koen Kennis (N-VA) had zondag in een filmpje op de website van de Nederlandse krant De Telegraaf de Nederlanders opgeroepen de intrede van Sinterklaas in in Antwerpen te volgen. In tegenstelling tot in Nederland, waar al jaren een hevig debat gevoerd wordt over de al dan niet racistische karikatuur die Zwarte Piet is, heeft België wel nog een ‘traditionele’ Piet.
Maar nu blijkt dat ook de Antwerpse Zwarte Pieten op dat evenement aangepast zullen zijn. ‘Ze hebben geen aangezette rode lippen, geen oorbellen, geen kroeshaar. Ze zullen zichtbaar blank zijn met roetvegen van de schoorsteen in hun gezicht. En ze dragen sportschoenen’, bevestigt VRT-woordvoerder Hans Van Goethem.
Kennis geeft toe dat hij ervan op de hoogte was. ‘Het gaat erom dat onze Pieten niet rood, geel, goud of groen zijn, maar zwart van het roet in de schoorsteen.’

Bron: Droeven V. en Brinckman B.(2015),Antwerpen krijgt dan toch Sinterklaas met aangepaste Pieten. Geraadpleegd op 23 november 2015 op http://www.standaard.be/cnt/dmf20151008_01910412

Maar wie was hij echt?

Bron: Wikipedia (2015) Sinterklaas. Geraadpleegd op 23 november 2015 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Sinterklaas


 
Tekening van de Heilige Nicolaas uit de 16e eeuw (omgeving van Hans Bock)

Sinterklaas of Sint-Nicolaas is de hoofdpersoon van het gelijknamige jaarlijkse volksfeest (oorspronkelijk een kinderfeest) dat op 5 december in Nederland en in enkele (voormalige) Nederlandse koloniën, en op 6 december in België wordt gevierd.

Deze moderne vorm van het sinterklaasfeest komt waarschijnlijk voort uit het prentenboekje Sint Nicolaas en zijn knecht (1850) van de onderwijzer Jan Schenkman (1806 - 1863), maar het kinderfeest heeft een veel oudere oorsprong.

Het personage is een statige oude man met witte baard en haren, rode mijter en mantel. Hij rijdt op een witte schimmel, en heeft een of meer helpers, Zwarte Piet(en).

In verschillende delen van Europa wordt het kinderfeest van Sint-Nicolaas eveneens gevierd, maar de invulling van de folklore verschilt per streek. De twee belangrijkste verschillen zijn de manier waarop Sinterklaas arriveert, en het uiterlijk van zijn knecht

 
Nicolaas van Myra

Veel tradities in het huidige sinterklaasfeest gaan terug tot de Nicolaas van Myra, hoewel er ook elementen van feesten en vereringen van voor de tijd van het christendom in herkenbaar zijn. Nicolaas van Myra is geboren in Patara te Lycië dat in Antalya, Turkije ligt, maar in het jaar 280 bij het toenmalige Romeinse Rijk hoorde. Later werd hij bisschop van Myra, de hoofdplaats van Lycië. Hij stierf op 6 december 342. Na de inval van de moslims in het gebied, werden de stoffelijke resten van de heilige in 1087 gestolen en naar Bari gebracht.

Als heilige in het oosters christendom werd Nicolaas aanvankelijk alleen in het oosten van Europa geëerd, in het bijzonder in Griekenland en Rusland. Omdat Nicolaas de schutspatroon van de zeevaarders was kreeg hij ook in de West-Europese kustnaties een grote aanhang. In de 13e eeuw werd zijn naamdag vastgesteld op 6 december. Vanaf dat moment verspreidde zich de Nicolaasverering over heel Europa.

Verschillende legendes staan aan de grondslag van Sint-Nicolaas als beschermheilige van kinderen. Zo is er de legende van de drie scholieren die door een herbergier werden gedood maar door Sint-Nicolaas weer tot leven werden gewekt, de legende van de drie arme dochters die dankzij giften van Sint-Nicolaas konden trouwen, of de legende van het kind dat in het bad door Sint-Nicolaas werd behoed voor verbranding.

In de middeleeuwen werd op Duitse en noord-Franse kloosterscholen het Sint-Nicolaasfeest gevierd. Tijdens een mirakelspel verscheen de heilige voor de kinderen, en hij beloonde ijverige leerlingen en vermaande luie leerlingen. De Sint-Nicolaasviering liep samen met het kinderbisschopsspel (ca. 1300 - ca. 1600). Op 6 december werd in die tijd een kinderbisschop met aanhang gekozen. Zij werden tot 28 december (Onnozele Kinderen) van voedsel en geschenken voorzien. Andere kinderen kregen geld en een vrije dag om op 6 december feest te kunnen vieren. De waarschijnlijk oudste vermelding daarover komt uit Dordrecht, 1360: "op St. her Nyclaes dach I L. gr. aen die schoelers voer het oerlof".^[] In 1363 gaf de heer van Gouda, Jan van Blois, te Dordrecht "den scoelnaers tot hoere hoechtijt van St. Nyclaes en horen bisscop . In 1403 is er sprake van het uitdelen van "honic, claescoeck en taert aen die kynders, op hunne patroen St. Nyclaes".^[Kinderen gingen in die tijd verkleed in een optocht door de straten en kregen bisschopsgeld van voorbijgangers. In de Utrechtse Nicolaaskerk werd vanaf 1427 geld in kinderschoenen gedaan.

In de late middeleeuwen ontstonden de Sint-Nicolaasmarkten. Na het kerkbezoek kocht men op de markt de geschenken voor het Sint-Nicolaasfeest. De speculaasvrijer was een karakteristiek geschenk. Het was een speculaaspop die een jongen schonk aan een meisje. Als zij de klaaskoek aannam was dat een goed teken voor een relatie. De gewoonte gaat mogelijk terug op de functie van Sint-Nicolaas als "hijlickmaker" (hijlick: huwelijk), in de legende waarin hij drie meisjes hun bruidsschat geeft. Het sinterklaasfeest werd in grotere steden een woelig volksfeest dat soms tot opstootjes en openbare dronkenschap leidde.

Van de religieuze verering en van zijn rol als patroonheilige voor verschillende beroepsgroepen is nu weinig of niets meer over; alleen het kinderfeest wordt tegenwoordig nog gevierd

THUIS IN TEL AVIV BIJ SCHRIJVER AMOS OZ
Quote uit Bron: Rogiers F.(2015).Thuis bij Amos Oz,De Standaard Weekblad, 14 november 2015 (nr.:221)14,15,16,17,18,19,20.

'Dit land moet worden verdeeld. Palestijnen en Israëli's kunnen niet één gelukkige familie worden, want ze zijn niet één, niet gelukkig en geen familie.'

Kunnen we dit dan ook toepassen op onze eigen multiculturele samenleving?

Deze vond ik schitterend en o zo herkenbaar, breekbaar en waar:

FLYING FOR LILY
Flying For Lily vzw is een Belgische patiëntenvereniging voor en door personen met Congenitaal Melanocytisch Naevus Syndroom en hun families. Deze patiëntenvereniging beoogt dit uiterst zeldzame ziektebeeld bespreekbaar te maken, zo goed mogelijk (wetenschappelijk) onderbouwde informatie te vergaren en te verspreiden, ondersteuning te bieden aan lotgenoten, ervaringen te delen en internationale contacten te bevorderen en te onderhouden.

meer informatie op http://flyingforlily.weebly.com/

In de warmste weel van Music for life verkopen we koekjes voor Lily

KRANTENARTIKEL

Ik las een artikel in De Standaard:
bron: Poppelmonde J. (8 december 2015)Eén vrouw op drie voelt zich gediscrimineerd ( en mannen geven hen gelijk).De Standaard -  voorpagina.

Wat denkt u?



Vandaag zag ik de volgende film:

Vermeld-Schaar M.C.(regisseur)(2014). Les Héritiers(DVD) Frankrijk: Loma Nacha Films


Lyceum Léon Blum in Créteil. Een lerares besluit om haar zwakste klas van het tweede jaar in te schrijven voor een nationale wedstrijd over geschiedenis. Deze ontmoeting zal hen compleet veranderen.Hoe kan men op een eerbiedige manier, via een entertainments medium zoals de film, een ingewikkeld stuk geschiedenis brengen als de opsluiting van kinderen en adolescenten in de concentratiekampen van de nazi’s ? De Shoah van Lanzmann mag dan wel het definitief œuvre zijn op dit gebied, toch blijft dit document moeilijk benaderbaar voor de jongere generatie die de nagedachtenis van de ongenoemden levend moet houden. Marie-Castille Mention-Schaar overstijgt dit obstakel dankzij een briljant idee : deze geschiedenis overbrengen via het verhaal van een schooltaak, opgelegd aan een klas met moeilijke leerlingen in dewelke niemand nog gelooft, buiten hun huidige leerkracht dan (een fantastische Ariane Ascaride). De film ontwikkelt zich verder, dankzij, onder andere, de aangrijpende getuigenis van Léon Ziegel, een overlevende van de kampen, de bewustwording en de toenemende verontwaardiging van de jongeren ten opzichte van de nazi-wreedheden. De keuze van het fictionaliseren van dit waargebeurde verhaal blijkt verantwoord en laat de toeschouwer toe een band te creëren met de groep leerlingen. Een keuze die het moeilijke thema zonder twijfel ook eenvoudiger maakt om aan te snijden, voor een publiek tot wie de film zich voornamelijk richt en aan dewelke de film een prachtige vertrouwensboodschap wilt versturen : de jongeren en de adolescenten. Een film met maatschappelijk nut.

Deze film heeft me echt geraakt en is prachtige cinema. De relaties tussen de jongeren en de moeilijke achtergronden worden heel echt getoond en vertolkt. Ook is het geschiedkundig interessant.

Paul Verhaeghe op WeStrikeBack in Vooruit

https://www.youtube.com/watch?v=MOr-AVAwDms

bron : 

Paul Verhaeghe op WeStrikeBack in Vooruit (2012) De gevolgen van Neoliberalisme, https://www.youtube.com/watch?v=MOr-AVAwDms, geraadpleegd op 28 januari 2012.

Waar gaan we heen met onze samenleving?

(...) Wij leven in een neoliberale samenleving waarin alles een product geworden is. Bovendien gaat dit gepaard met een koppeling aan de zogenaamde meritocratie, waarbij iedereen verantwoordelijk geacht wordt voor het eigen succes of de eigen mislukking – dit is de mythe van de self made man. Als je slaagt, heb je het aan jezelf te danken, als je mislukt ook en het belangrijkste criterium is winst, geld – het moet opbrengen, dat is de boodschap. (...)

Alles is een product .

Ik denk dat het inderdaad zo ver is gekomen dat alles een product is, alles is te koop en kan verkocht worden. Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen (mis)lukken en dit legt op ieders schouders een grote en zware last. Als je mislukt heb je dat enkel aan jezelf te danken want je hebt er niet genoeg je best voor gedaan. Geld is iets waar onze hele maatschappij rond draait, als je het hebt ben je zogezegd gelukkig en als je het niet hebt, dan hoor je niet in onze maatschappij. Eén ding weet ik zeker, geld maakt niet gelukkig, het is enkel een middel om in je behoeften te voorzien en dit kan maken dat je gelukkig bent. Het is oneerlijk en onrechtvaardig dat sommige mensen heel rijk zijn en andere mensen niets hebben en niet weten hoe ze de maand moeten rondkomen. Het is oneerlijk en onrechtvaardig dat kinderen hiervan de dupe zijn, dat kinderen gepest worden omdat ze niet de 'juiste' kleding dragen, dat ze niet op uitstap kunnen omdat het simpelweg te veel kost. Er is iets grondig mis in onze samenleving en het wordt dringend tijd dat het opgelost word. 

Geld is niet alles. Er zijn belangrijkere dingen in de wereld, gezondheid, vriendschap, liefde. En het wordt tijd dat dit eens bij iedereen doordringt. Zet die oppervlakkigheid aan de kant en denk eens na over wat echt telt in het leven. Jammer genoeg is dat iets dat mensen zich vaak slechts realiseren als het te laat is.

Solidariteit wordt een kostbare luxe

(...) Neoliberalisme is gevaarlijk omdat het het slechtste in de mens naar boven haalt en het beste onderdrukt. (...) Solidariteit wordt een kostbare luxe en moet de plaats ruimen voor steeds tijdelijke coalities met als voornaamste zorg dat men er meer winst uit haalt dan de anderen. Diepgaande sociale banden met collega’s zijn daardoor nagenoeg uitgesloten, een emotionele betrokkenheid bij het werk zelf is er nog nauwelijks en al helemaal niet meer bij het bedrijf of de organisatie. Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoom van onmacht, waarbij de frustraties afgereageerd worden op de zwaksten. Onderhuids leeft er angst, van faalangst tot ruimere sociale angst voor die al te bedreigende ander. (...)

 Ik denk dat er wel een punt van waarheid in dit citaat van Paul Verhaeghe zit. Solidariteit is iets wat we nu slechts amper meer kennen. Vandaag stond ik aan een kraampje van Oxfam. Die mensen stonden daar de hele dag hun best te doen om producten te verkopen om armere mensen ook een kans te geven. En er waren zoveel mensen die het kraam voorbij liepen zonder het zelf maar een blik waardig te gunnen. Mensen die er hun neus voor ophaalden. Volgens mij door twee redenen, enerzijds is Oxfam vrij duur, anderzijds omdat het ieder voor zich is. Mensen denken enkel aan zichzelf. Diepe banden met collega's? Uitzonderlijk denk ik dat het wel nog voorkomt. Maar als puntje bij paaltje komt, sta je er vaak alleen voor. Pesten op het werk is iets waar we vandaag veel mee te maken krijgen. Op het werk. Op school. Via de sociale netwerksites. En het is inderdaad een teken van onmacht, zwakte. Mensen worden bang, bang voor elkaar. Bang om elkaar te vertrouwen. Bang voor het andere. En is dit wat we aan de volgende generatie willen doorgeven? Ik niet.

Onderwijs - maatschappelijke relevantie 

(...) Niet eens zo lang geleden werd onderwijs vooral gewaardeerd omwille van zijn maatschappelijke relevantie. De bedoeling was kritische hoogopgeleide burgers af te leveren die via hun persoonlijke ontwikkeling ook konden bijdragen tot een betere maatschappij. (..) Ten einde dit te bevorderen deden een aantal prominenten in de loop van het crisisjaar 2011 heel concrete voorstellen: verhoog het inschrijvingsgeld voor alle opleidingen die niet aansluiten bij het bedrijfsleven, verlaag het voor alles wat wel rendeert; wie hardleers is en toch kiest voor een nietrendabele opleiding, die moet bestraft worden met een kortere of zelfs helemaal geen  uitkeringsgerechtigde periode. Als klap op de vuurpijl kwam het voorstel om kleuters te screenen op hun vaardigheden, zodat ze meteen de juiste economische richting kunnen uitgestuurd worden. (...)

Laat kleuters kleuters zijn

Kleuters testen om te weten wat hun vaardigheden zijn? Hallo?! Laat kleuters eens kleuters zijn. Weten wat ze willen worden of wat hun talenten zijn, zijn zorgen voor later. Kleuters moeten spelenderwijs hun leefwereld leren ontdekken en kennen. De maatschappij is er zo op gericht dat iedereen moet werken om winst te maken en rendabel te zijn, maar vallen we hier kleuters nu ook al lastig mee? Het is al erg genoeg dat 18-jarigen het om hun hoofd gesmeten krijgen. Het hoofddoel van onderwijs is 'zo snel mogelijk kennis leren om in een bedrijf te kunnen stappen' geworden. Jongeren krijgen niet veel kansen meer om kritisch na te denken over de maatschappij, alles wordt met de paplepel gegeven. Is dit waar voorouders zo voor hebben gevochten? Onderwijs voor iedereen, maar gelieve geen mening te hebben.

Het is altijd de schuld van een ander

(...) De  vorige oplossingen zijn makkelijk  omdat ze aansluiten bij een intieme overtuiging: het is de schuld van De Ander, ik ben alleen maar slachtoffer. Begrijp: die ander (de allochtoon, de profiterende werkloze, de graaiende bankier, de meedogenloze manager) moet veranderen en dan wordt alles terug beter. Helaas hebben we geen overtuigend vijandsbeeld meer (mocht er een politieke partij zijn die daarop inzet, dan boekt die gegarandeerd succes). Bij gebrek daaraan slaan we wild om ons heen, om daarna terug depressief in een hoekje wegte kruipen. Daarmee zijn we meteen het perfecte spiegelbeeld van de beurs: ofwel ADHD-opspringend, ofwel depressief in elkaar zakkend. De bipolaire stoornis – akamanisch-depressieve psychose – is bij uitstek de aandoening van het neoliberalisme. (...) In plaats van consument moeten we terug burger worden. Als wij de politiek willen onderwerpen aan het algemeen belang – en dat is meer dan ooit nodig – dan moeten wij zelf dit algemeen belang naar schuiven in plaats van onze privébesognes. En ook dat vraagt een grondige inlevering, die  noodzakelijkerwijzegepaard  moet gaan met de uitbouw van een nieuwe ethiek.  Nieuw omdat een terugkeer naar die van vroeger zowel onmogelijk als niet wenselijk is. (...)

Mensen geven anderen maar al te graag de schuld

Mensen geven anderen maar al te graag de schuld. Zonder dat ze eerst eens kijken of de fout niet bij hen ligt.  Omdat de schuld doorschuiven ons ook niet van onze problemen verhelpt, kruipen we inderdaad in een hoekje weg. We moeten terug weten wat belangrijk is in de samenleving. We moeten terug op onszelf en nog meer op anderen kunnen vertrouwen. We moeten niet naar onze eigen belangen kijken, stoppen met egoïstisch te zijn en ook eens aan een ander denken. En dit zal inderdaad een grote, grondige aanpassing vragen maar het moet. We kunnen niet terug naar ethiek van vroeger, we zijn te veel verwend, hebben te veel luxe, zouden dit nooit zomaar kunnen afgeven. We moeten een nieuwe balans vinden. Een balans waarbij burgers opnieuw burgers zijn, niet alles rond geld draait, en we zelf opnieuw weer verantwoordelijkheid durven nemen voor onze daden.

Bronnen:

- CDS (2015) Je laat je kind toch ook niet alleen op de weg fietsen. DeMorgen, 11/12.    

- Cmo (2009) Introductie. Geraadpleegd 15/10/2015 vanhttp://www.cmo.nl/vnarena/mens-a-samenleving

-     Paelinck, G. (2015) Nultolerantie voor alcohol bij beginnende bestuurders. Geraadpleegd op 18/12/2015 van http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.2524035

-  Van den Ende, J.(2015) Ambitieuze mannen houden vrouwen weg uit onderwijs. De Standaard, 11/12.

-  Vooruit Gent (2012). Paul Verhaeghe op WeStrikeBack in Vooruit. Geraadpleegd op 05/01/016 van https://www.youtube.com/watch?v=MOr-

AVAwDms

- 

- Paul Verhaeghe op WeStrikeBack in Vooruit (2012) De gevolgen van Neoliberalisme, https://www.youtube.com/watch?v=MOr-AVAwDms, geraadpleegd op 28 januari 2012.

-Droeven V. en Brinckman B.(2015),Antwerpen krijgt dan toch Sinterklaas met aangepaste Pieten. Geraadpleegd op 23 november 2015 op http://www.standaard.be/cnt/dmf20151008_01910412

-Wikipedia (2015) Sinterklaas. Geraadpleegd op 23 november 2015 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Sinterklaas

-Quote uit Bron: Rogiers F.(2015).Thuis bij Amos Oz,De Standaard Weekblad, 14 november 2015 (nr.:221)14,15,16,17,18,19,20.

-Poppelmonde J. (8 december 2015)Eén vrouw op drie voelt zich gediscrimineerd ( en mannen geven hen gelijk).De Standaard -  voorpagina.

-Vermeld-Schaar M.C.(regisseur)(2014). Les Héritiers(DVD) Frankrijk: Loma Nacha Film