MENS EN LIJDEN

AANSLAGEN IN PARIJS

cjg, wle, rvs, ast (2015).OVERZICHT. Dit weten we over de terreuraanslagen in Parijs. Geraadpleegd op 14 november 2015 om 15:35 van http://www.standaard.be

De Franse hoofdstad Parijs is vrijdagavond door zeker zes verschillende aanslagen getroffen. Volgens president François Hollande zit terreurgroep IS achter de aanslagen. Bij de zwaarste aanslag, in de concertzaal Bataclan, werden bezoekers gegijzeld en meer dan 80 mensen gedood. Alle daders zouden intussen geneutraliseerd zijn, al zijn er mogelijk nog handlangers op de vlucht.

bron: 

Lectrr (16/11/2015) Cartoonisten reageren op de aanslagen in Parijs ,geraadpleegd op 26 februari 2016 van http://www.radio1.be/programmas/actueel/foto%E2%80%99s-cartoonisten-reageren-op-de-aanslagen-parijs

Op verschillende plaatsen in Parijs zijn aanslagen gepleegd. Daarbij vielen zeker 127 doden, 99 mensen verkeren in kritieke toestand, 155 anderen zijn gewond. Vooral in concertzaal Le Bataclan is de tol zwaar. Onder de slachtoffers zijn zeker twee Belgen.

Volgens president François Hollande wijst alles in de richting van Islamitische Staat. De aanslag is nog niet opgeëist, maar een van de daders zou gezegd hebben dat zijn daad een vergeldingsactie was voor de Franse operaties in Syrië.
 

Acht daders zijn intussen uitgeschakeld. Zeven pleegden zelfmoord met een bomgordel, waardoor ze nog niet geïdentificeerd konden worden. Ook van een achtste dader, die door de politie werd neergeschoten, is de identiteit nog niet bekend. Bij een van de lichamen werd een Syrisch paspoort aangetroffen. Het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken sluit niet uit dat er nog handlangers op vrije voeten zijn.
 

De Franse president heeft de noodtoestand afgekondigd en de grenzen gesloten. Zowat 1.500 militairen zijn gemobiliseerd. In Frankrijk volgen drie dagen van rouw.

De aanslagen en gebeurtenissen in Parijs van gisteren laten me maar niet los. Verschillende emoties komen hierbij kijken en natuurlijk denk ik aan mijn kinderen. Ik wil ze zo graag beschermen en  een zorgeloos leven geven, ver weg van oorlog, wapens, aanslagen en geweld. Maar, ook zij kijken naar de televisie, praten erover in school,....Nu vraag ik me af;  hoe praat ik met kinderen over deze gebeurtenis? Ik vond antwoorden:

Met kinderen praten over de aanslagen in Parijs: 12 tips



Mijn gouden traan (2015)Met kinderen praten over de aanslagen in Parijs: 12 tips. Geraadpleegd op 14 november 2015 van http://www.mijngoudentraan.nl/2015/11/14/met-kinderen-praten-over-de-aanslagen-in-parijs-12-tips/

1. Wees je bewust van je eigen gevoelens wanneer je met je kinderen in gesprek gaat over een moeilijk en complex onderwerp. Het is fijn als je met de emoties onder controle zo’n gesprek aan kunt gaan.
2. Laat het kind het gesprek leiden. Stimuleer het kind om te vertellen wat het heeft gehoord, wat de zorgen en angsten zijn. Vertel dat alle vragen gesteld mogen worden en besteedt uitgebreid aandacht aan de emoties die het kind voelt.
3. Wanneer kinderen stil zijn betekent het niet dat ze niet meekrijgen wat er gebeurt. Alle kinderen zijn verschillend en sommigen voelen zich niet comfortabel wanneer ze hierover praten. Geef je kinderen aan dat ze altijd bij je terecht kunnen. Soms komen kinderen wat later met vragen. Dit kan komen doordat ze het nieuws later oppakken of omdat ze op school opnieuw geconfronteerd worden met het nieuwsfeit.
4. Radio, tv en internet geven ons 24 uur per dag nieuws: stel een limiet. Al gauw zijn we heel veel uren per dag met het nieuws bezig wanneer er iets heftigs gebeurt. Kinderen krijgen hier veel van mee, ook al lijken ze geen aandacht te hebben.
5. Bespreek specifieke angsten. Kinderen kunnen angstig worden van dit soort situaties. Ze betrekken het bijvoorbeeld op hun eigen leven. Parijs is niet ver weg. Misschien zijn ze er wel eens geweest. Sussen en zeggen: ‘ maak je geen zorgen, er zal ons niets gebeuren’  heeft geen zin. Kinderen voelen het aan wanneer je valse of onrealistische zekerheden geeft. Wat wel interessant is om samen met het kind te bekijken wat we tegenover angst kunnen zetten: vertrouwen, samenzijn, mooie dingen.
6. Bespreek wat er allemaal wordt gedaan om iedereen in veiligheid te houden. Je kunt uitleggen dat je als ouder alles doet om je kinderen veiligheid te bieden. Dat de politie in Frankrijk er alles aan doet om de mensen in veiligheid te brengen. En dat ook bij ons doet.
7. Houd de leeftijd van je kind in de gaten. Jonge kinderen kunnen nog magisch denken, kinderen van zes zijn erg geïnteresseerd in feiten. Weer oudere kinderen (9 jaar) kunnen gruwelen bij de feiten. En pubers zijn bezig met een losmakingsproces (op eigen benen staan).
8. Detailmanagement is belangrijk. Je kunt er over praten met kinderen, dit is belangrijk. Kinderen hoeven niet alle details te weten. Maak hierin een keuze.
9. Leg de zeldzaamheid van dit soort gebeurtenissen uit. Je kunt misschien niet zeggen dat het nooit meer zal gebeuren. Je kunt wel duidelijk maken dat dit soort gebeurtenissen zeer zeldzaam zijn. 
10. Onderzoek mogelijkheden om weer rustig te worden. Uiteraard ken je als ouder je kind het beste en weet je wat het kind afleiding en ontspanning geeft. Samen met het kind brainstormen kan natuurlijk ook.
11. Houd je aan de routine van de dag en breng tijd samen door. Wanneer kinderen angstig zijn is het goed om tijd samen door te brengen. Ook de routine van de dag geeft kinderen veiligheid.
12. Wanneer je het nieuws ziet, benadruk dan wat de hulpverleners allemaal doen. Dat er zoveel mensen zijn die helpen, dat er zoveel mensen zijn op de wereld die zorgen voor een betere wereld.

WAT SNAPT EEN KIND VAN OORLOG ?
Gaykema T (2015)Wat snapt een kind van oorlog?Geraadpleegd op 17/11/2015 van https://www.facebook.com/photo.php?bid=758684820904304&set=gm.1703234066578740&type=3&theater


LIED : IMAGINE -JOHN LENNON

Luister naar dit prachtige lied op:
https://www.youtube.com/watch?v=XLgYAHHkPFs


Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today...

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
No religion too
Imagine all the people
Living live in peace...

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world...

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one

DE TEDDYBERENDOKTER

Mijn dochter was diep bedroeft! Haar lievelingsknuffel Snoopy, die overal mee naar toe gaat en die tevens ook mijn oude troostknuffel is, was zoooo versleten . Armen, benen en hoofd vielen uit elkaar, de stof van zijn lijfje was letterlijk tot op de draad versleten... Snoopy is dan ook al 34 jaar! Gelukkig woont er in Nederland een knuffeldokter. Ze 'opereerde' Snoopy en 's avonds was hij terug als nieuw. Dit hadden we nooit durven dromen. Snoopy terug als nieuw en Louise weer gelukkig! Dank u lieve knuffeldokter!

                                     

De kleine prins :

'Vaarwel, zei hij…
Vaarwel, zei de vos. Dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.
Voor de ogen is het wezenlijke onzichtbaar, herhaalde de kleine prins, om het goed te onthouden.'

Antoine de Saint - Exupéry Uit: De Kleine Prins

Film: Tot altijd

Tot altijd is een Belgische film uit 2012, gebaseerd op waargebeurde feiten. Het is, na Ben X, de tweede langspeelfilm van Nic Balthazar.

De film baseert zich op het verhaal van Mario Verstraete, een MS-patiënt die jarenlang vocht voor de euthanasiewetgeving in België en uiteindelijk ook de eerste zou zijn om er in 2002 gebruik van te maken. De hoofdrollen worden vertolkt door Koen De Graeve enGeert Van Rampelberg.

Nic Balthazar mocht de Ensor voor beste film 2012 in ontvangst nemen op het Filmfestival Oostende. Geert Van Rampelberg kreeg voor zijn rol in de film de Ensor Beste acteur, Philippe Ravoet de Ensor Beste montage 2012. Op het internationaal filmfestival van Valladolid in Spanje won de film de publieksprijs en de prijs voor beste film.

Deze film vond ik erg aangrijpend , maar tegelijk ook een geruststelling. 

Ik zou het vreselijk vinden m mijn kinderen achter te moeten laten , maar tegelijk wil je ze ook niet tot last zijn. 

En zo afscheid kunnen nemen van je vrienden is prachtig. 

Zeker een aanrader, deze film, al is hij ook vreselijk aangrijpend en triestig. 

De trailer vind je via volgende link :

https://www.youtube.com/watch?gl=BE&v=7GucCtkA9i0

Lijden en dood in verschillende culturen:

Hoe denken mensen in verschillende culturen over lijden en de dood?

Het Christendom

Christenen geloven in leven na de dood. Het lichaam is wel dood maar de ziel blijft voort bestaan. Na de dood kan je in naar de hemel, hel of het vagevuur gestuurd worden. Als een mens sterft en hij heeft goed geleefd, dan gaat hij naar de hemel waar hij deel krijgt aan het Rijk Gods, een leven in Gods nabijheid.

Heb je niet goed geleefd en je zonden kunnen niet vergeven worden, wordt je naar de hel gestuurd.
Als er twijfel is van je zonden en je hebt al enkele zonden opgebiecht, dan beland je in het vagevuur. Men gelooft ook dat er ooit een eind aan de wereld komt namelijk het laatste oordeel aan het einde der tijden.

Christenen kunnen kiezen tussen crematie of een gewone begrafenis. In de uitvaartplechtigheid is een geheel van muziek, gebeden en teksten. Ook is er een offergang. Dit is een laatste eerbetoon aan de overledene, het is een uitdrukking van medeleven aan de familie. Mensen ontvangen ook bij de offergang een gedachtenisprentje.

Het Jodendom

Joden geloven dat er na de dood een tijd in het dodenrijk komt. De ziel blijft dus ook verder leven. De joodse gelovigen geloven dat men zal verrijzen als de Messias komt en dan is er zoals in het Christendom dat er op het einde van de tijden het laatste oordeel komt. 

Men leeft dus om te verrijzen als de Messias komt. 

Joden die op sterven liggen laat men nooit alleen. Het lichaam mag ook niet meer aangeraakt worden. Als een joodse gelovige sterft wordt het lichaam gewassen en komt men gedurende 1 week lang samen in het rouwhuis om gebeden voor de stervende op te zeggen. De hele joodse gemeenschap neemt deel aan de lijkstoet en de begrafenis. 

De Islam

Moslims geloven in leven na de dood. Na het aardse leven hoopt men in de hemel te komen en niet in de hel. Ook zoals bij het Christendom en het Jodendom, volgt op het einde der tijden het laatste oordeel. 

Als een moslim op sterven ligt dan fluistert men de geloofsbelijdenis in het oor: 'Er is geen andere God dan Allah; Mohammed is zijn profeet.' Men ziet het ook als hun taak om een stervende te verzorgen. Als het mogelijk is wordt het lichaam ook op de rechterzij, met het hoofd in de richting van Mekka gelegd. 

Na het overlijden volgt een rituele wassing en bedekt men het lichaam met witte doeken. Dan wordt het lichaam naar de Moskee gebracht. Bij voorkeur wordt het lichaam begraven met het gezicht naar mekka gericht, en liefst nog voor zonsondergang van de sterfdag. Crematie is niet toegestaan. 

Het Boeddhisme

De boeddhisten leven om te ontsnappen uit de eeuwige kringloop. Men kent dus een cyclische visie op de wereld, ofwel een leven na de dood. Het is de bedoeling om uiteindelijk het Nirwana te bereiken. Het einde van de cyclus van dood en wedergeboorte. Men gelooft dus dat men kan terugkeren in een nieuwe gedaante. 

Als een boeddhist op sterven ligt zorgt de familie voor een goede omgeving. Want de gemoedstoestand waarin een boeddhist sterft is bepalend voor de wedergeboorte. Op het ogenblik van de dood verlaat de geest het lichaam en gaat het op zoek naar een ander lichaam. Het dode lichaam is dus voor de boeddhisten zoals een leeg omhulsel. De dode lichamen worden ook meestal verbrand, dit gebeurt op een brandstapel. Men wil ook gevoelens van verdriet vermijden, want dit zou een goede wedergeboorte van de overledene kunnen verhinderen. 

Het Hindoeïsme

Hindoes geloven ook in leven na de dood. Men leeft om in een hogere kaste herboren te worden of uiteindelijk het 'moksha' (verlossing) te bereiken. Men wil dus leven om in een volgend leven een betere reïncarnatie te hebben. 

Als een hindoe op sterven ligt dan roept hij zijn familie bij elkaar en deelt hij geschenken uit aan armen en priesters. Dit zou een goed leven na de dood geven. De familie wikkelt het dode lichaam in witte doeken en daarna cremeren ze hun doden. Dit zou een reinigende werking hebben. Daarna strooien ze de as uit over een rivier, en bij voorkeur de Ganges (heilige rivier). 



Quityn A. (2012)Omgaan met lijden en dood in verschillende culturen.Geraadpleegd op 16/11/2015

FILM:

Anna is niet ziek, maar dat zou zo maar kunnen. Als ze elf jaar is, heeft ze ontelbaar veel operaties, transfusies en injecties ondergaan om haar oudere zus Kate te helpen om tegen leukemie te vechten. Anna was geboren als donor voor haar zus. Haar ouders zeggen dat ze daardoor juist nog meer van haar houden.

Maar nu ze ouder begint te worden, kan ze niet stoppen te verzinnen hoe haar leven als een normaal mens zou zijn, zonder altijd vast te zitten aan haar zus. Dat is waarom ze een beslissing neemt die, op welke leeftijd dan ook, een veel te zware last is: ze klaagt haar ouders aan over de rechten van haar eigen lichaam.. Tijdens de rechtszaak komen de ouders van Kate en Anna erachter dat Anna haar ouders heeft aangeklaagd omdat Kate dood wil.

Regie: Nick Cassavetes | 109 minuten | drama | Acteurs: Abigail Breslin, Cameron Diaz, Jason Patric, Sofia Vassilieva, Walter Raney, Heather Wahlquist, Evan Ellingson, Alec Baldwin, Nicole Marie Lenz, Brennan Bailey, Olivia Hancock, Jeffrey Markle, Emily Deschanel, John DeRosa, Marcos A. Ferraez, Noni Tulk-Perna, Joan Cusack

IJdelheid is Hollywood-sterren niet vreemd, hoe jong ze ook zijn. Voor de hoofdrollen in zijn film ‘My Sister’s Keeper’ (2009), over een doodziek tienermeisje en haar jongere zusje, had regisseur Nick Cassavetes zijn oog laten vallen op Dakota en Elle Fanning. Toen Dakota hoorde dat ze haar hoofd kaal moest scheren voor de rol, haakte ze af. Ze wilde haar weelderige blonde lokken niet kwijt. Ook Elle trok zich terug. Gelukkig was daar Sofia Vassilieva, die wel bereid bleek haar haren en wenkbrauwen af te scheren. Ze groeien tenslotte toch weer aan, moet ze gedacht hebben. Bovendien was het wel het minste dat ze kon doen om de pijn die haar personage Kate ondergaat te kunnen begrijpen, zo gaf ze te kennen. Omdat ze tegelijkertijd met de opnamen voor ‘My Sister’s Keeper’ ook een rol speelde in de televisieserie “Medium”, werd van haar lange haar een schitterende pruik gemaakt, zodat buiten de filmset niemand doorhad dat ze eigenlijk kaal was.

‘My Sister’s Keeper’ is een tranentrekker eerste klas. Centraal staat de familie Fitzgerald, op het eerste gezicht een modelgezin. Vader Brian (Jason Patric) is een heldhaftige brandweerman, moeder Sara (Cameron Diaz) een succesvol advocate. Ze krijgen twee kinderen, Jesse (Evan Ellingson) en Kate (Sofia Vassilieva). Al snel blijkt echter dat hun dochter ernstig ziek is. Ze heeft een ongeneeslijke vorm van leukemie en zal niet oud worden. Sara en Brian zijn ten einde raad en vragen zich wanhopig af wat ze kunnen doen. Een arts vertelt hen dat een broertje of zusje met precies dezelfde genetische samenstelling de oplossing kan zijn. Dat kind kan dan als donor dienen voor Kate. Niet nadenkend over de consequenties besluiten Sara en Brian ervoor te gaan. Het meisje Anna (Abigail Breslin) wordt geboren en al gauw moet ze beenmerg, stamcellen en bloed afstaan om haar zusjes leven te verlengen. Elf jaar lang ondergaat ze zonder tegenstribbelen de talloze pijnlijke operaties – ze heeft immers geen idee wat er aan de hand is.

Totdat ze op een zeker moment beseft dat ze er geen zin meer in heeft. Ze heeft zelf ook een leven voor de boeg. Als haar zus een nier nodig heeft weigert ze die af te staan, tot onbegrip van haar ouders. Anna stapt zelfs naar een advocaat (Alec Baldwin) om ‘medische emancipatie’ af te dwingen. Is dit een daad van egoïsme of een ultieme liefdesverklaring aan haar oudere zus? Het scheurt het gezin Fitzgerald in ieder geval verder uit elkaar. Moeder Sara is zo druk bezig het leven van Kate te redden dat ze haar andere kinderen verwaarloosd. Kate zelf voelt zich schuldig aan de problemen binnen het gezin en vader Brian staat overal tussenin en weigert partij te kiezen. Anna, Jesse en Kate proberen hun moeder zo ver te krijgen dat ze eindelijk eens naar hen luistert.

BRON : http://cinemagazine.nl/my-sisters-keeper-2009-recensie/, geraadpleegd op 16/01/2016

Oscar et la dame Rose (2009)

De tienjarige Oscar verblijft al een tijdje in het ziekenhuis. Hij lijdt aan een terminale vorm van leukemie. Omdat zijn ouders daarover tegen hem in alle talen hebben gezwegen, wordt hij boos en weigert hij nog met hen te spreken. De enige persoon die Oscar nog vreugde kan geven is Rose, in een vorig leven kampioene worstelen. Oscar geraakt ook bevriend en uiteindelijk verliefd op de eveneens zieke Peggy Blue, die nog meer jonge aanbidders heeft. De sfeer in de film, gedraaid naar het in vele talen vertaalde succesrijke boek van de regisseur en scenarioschrijver, balanceert soms subtiel, dan weer intens, tussen vreugde en droefheid, tussen komedie en drama. Omgaan met leven en dood, ziekte en gezondheid, de plaats van God en het geloof als je

dodelijk ziek wordt, kinderlijke vriendschap en verliefdheid in zulk een situatie, al deze thema's worden op een ontroerende en nooit preekachtige manier visueel verteld. Een kleine parel die betovert met een lach en een traan.

Oscar is tien jaar en heeft kanker. Als hij ontdekt dat zijn ouders voor hem verzwijgen dat hij dood gaat, wil hij hen niet meer zien! Toevallig loopt hij Rose tegen het lijf, een knorrige vrouw in een roze mantelpakje, die pizza’s levert in het ziekenhuis. Zij is wél recht voor de raap en vertelt wél de waarheid. Om hem te verstrooien stelt Rose een spel voor: doen alsof elke dag telt voor tien jaar. Zo beleeft Oscar alle hoogtepunten van zijn leven in een paar dagen tijd. Tussen Oscar en Rose ontstaat een bijzondere vriendschap die hun leven zal veranderen.
Oscar et la dame Rose is de verfilming van een novelle van Eric Emmanuel-Schmitt, die de film ook regisseerde. Het resultaat is een mooie, vertederende speelfilm die ondanks zijn beladen thema steeds licht van toon blijft en soms zelfs vrolijk! De schrijver- filmmaker slaagt erin om de leefwereld van een kind mooi, oprecht en geloofwaardig weer te geven. En hoewel ze slechts een bijrol hebben, bieden ook de vriendjes van Oscar de nodige afleiding: de verbrande Bacon, de blauw aangelopen Peggy Blue, de dikke Popcorn en een jongen met een waterhoofd genaamd Einstein… Een hartverwarmende, magisch-realistische film die zeker blijft hangen.

bron : http://www.lesseninhetdonker.be/filmaanbod/219/oscar-et-la-dame-rose, geraadpleegd op 16/1/2016

Sjabloon: verwerking van een film

·         Vat je eigen mening over de film samen in drie kernwoorden:

Verdriet, 

wanhoop/hoop en uiteindelijk berusting…………………………………………………………………………………………Waarom?……………………………………………………

·        

Is wat in de film aan bod komt (onderlinge relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou? Wat is wel herkenbaar? Wat niet?

Dit is een film waarnaar ik liever niet kijk. Als mama van drie kinderen hoop ik dit nooit mee te moeten maken. 

Ik vind de boosheid van Oscar heel erg terecht Ik vind dat je als ouder, hoe moeilijk het allemaal ook is , je altijd eerlijk tegenover je kind moet zijn. Je kind is een uniek persoon en geen bezit. 
Ik vind het dan ook vreselijk om te zien dat de ouders van Oscar blijven liegen. 
Ik begrijp heel erg goed dat de ouders het verschrikkelijk moeilijk hebben. ze willen het misschien eerst zelf even verwerken, helaas is daar geen tijd voor en heeft Oscar zijn laatste dagen te leven. 

Een ander iets dat zeer herkenbaar is, is de enthousiasme van een kind ook al is hij of zij (ongeneeslijk) ziek. Ik werk veel met kinderen rondom mij en zelf merk ik ook dat wanneer kinderen weten dat ze ongeneeslijk ziek zijn veel enthousiaster zijn en meer durven. Ze willen voor ze sterven verschillende zaken nog hebben beleefd. Dit was net zo bij Oscar. Hij beleefde in twaalf dagen zijn hele leven.

Een laatste herkenbaar iets dat ik wil aangeven is het sneller vergeven wanneer iemand ziek is.Doordat men weet dat Oscar terminaal ziek is en gaat sterven, vergeven hem sneller wanneer hij grappen uithaalt met de meester. In het echte leven is dit ook zo wanneer je weet dat iemand ernstig ziek is dan ben je voor deze persoon veel milder dan tegen personen die niet  ziek zijn. Eigenlijk zou je de persoon net als de ander moeten behandelen maar doordat je weet dat hij of zij ziek is, laat je meer toe en laat je hem of haar van zijn of haar leven genieten.

Helemaal niet herkenbaar is het feit dat de ouders niets tegen Oscar zeggen. Ik begrijp heel goed dat ze dit nieuws even moeten laten bezinken, maar tegelijk zouden ze ook moeten beseffen dat er nog maar weinig tijd over is . Ik vind dat kinderen het recht hebben op eerlijkheid. 

Kies drie scènes uit de film die je hebben aangesproken (positief of negatief). Beschrijf ze zo duidelijk mogelijk en noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.

Drie fragmenten die me erg aanspreken:

Scène 1:
Oscar ziet de auto van zijn ouders en loopt de trap af. 
Hij hoort de dokter tegen zijn ouders vertellen dat hij ongeneselijk ziet is en gaat sterven. 
De ouders van Oscar zijn geschokt ! Later gaan ze  op bezoek ,  Oscar vraagt of ze nieuws hebben.
 De ouders zeggen 'neen'. 
 Oscar is zo boos op hen dat hij niets meer wil zeggen. Hij praat alleen  met Madame Rose .

Ik voelde mij verontwaardigd en boos omdat de ouders niet wilden vertellen dat Oscar nog maar weinig tijd had, al begrijp ik hen wel. Het is ook erg moeilijk om het allemaal te kunnen plaatsen.

Scène 2:

Madame  Rose bezoekt  Oscar.  Hij vraagt hoeveel dagen ze nog op bezoek komt. Rose antwoord ' twaalf dagen' . Oscar vraagt of het dan echtzo slecht met hem gaat.
 Madame Rose kijkt naar de kalender en ziet dat het negentien december is en zegt hem dat het een speciale dag is  want vandaag begint de legende van de laatste twaalf dagen waarbij ze iedere dag het weer kan voorspellen voor iedere maand. Ze heeft ook twaalf kaarten bij.  Oscar mag elke dag één kaart omdraaien.
 Deze kaart bevat tien levensjaren  dus wanneer hij zijn laatste en twaalfde kaart omdraait is hij honderdtwintig jaar en heeft hij een heel leven beleefd.

Prachtig idee van die kaarten. Ik vind dit een enorm moeilijk onderwerp. Die kaarten geven hoop en berusting.Ze bieden ook de kans om een heel leven te beleven in 12 dagen.
Oscar was bedroefd doordat Rose maar twaalf dagen kwam. Ik leef mee met Oscar en was erg  bedroefd maar ook hoopvol en berustend. 

De laatste scène die mij erg aanspreekt:
Oscar had madam Rose geadopteerd en toen hij stierf, kreeg Rose de koffer van Oscar. De ouders van Oscar hadden de koffer gebracht maar Rose durfde de deur niet te openen. Toen de ouders weg waren, opende ze haar deur en zag ze de koffer van Oscar staan. ze zakte in elkaar, opende de koffer, las het bijgevoegd kaartje en begon te wenen. Op het kaartje was te lezen dat zij die koffer kreeg omdat zij de enige erfgenaam was van Oscar.
Ik vond het een mooi gebaar dat de ouders de koffer brachten naar Madame Rose omdat dit Oscar zijn wens was. Ik voelde mij ook ontroerd toen Rose de koffer opende en het kaartje las.

Moest ik weten dat ik twaalf dagen nog te leven had dan zou ik graag weten dat ik zo weinig nog te leven heb. Ik zou net als Oscar ook boos zijn, moesten ze het weten en de waarheid niet te vertellen.Wanneer het negentien december is dan kijken mijn mama en ik naar buiten en schrijven we welk weer het is en dan kijken we of het ongeveer klopt met wat we opgeschreven hebben doorheen het jaar. Toen ik dat hoorde van Madame Rose dacht ik hier meteen aan terug.
Ik herken verschillende zaken vanuit mijn leven en ik denkt hierdoor dat ik zo van deze film hou.

Iedereen reageert verschillend op lijden. 

Hieronder zie je enkele personages uit de film en hoe ze reageren.
Oscar: reageert positief op het nieuws en geniet van zijn leven dat hij nog heeft. Hij is ook boos op zijn ouders omdat ze de waarheid niet durven zeggen.

Oscars ouders: zij zijn verdrietig en durven niet te vertellen dat Oscar dood gaat.

Vrienden van Oscar: alle vrienden van Oscar zijn ziek en daardoor behandelen ze elkaar evenwaardig. Ze spelen en lachen met elkaar.

Madame Rose: Madame Rose sluit zich af in het begin want ze wil niets te maken hebben met het ziekenhuis en de kinderen daar. Door Oscar te leren kennen, toont ze haar gevoelens en stelt ze zich kwetsbaar op. Wanneer ze de koffer van Oscar krijgt, begint ze zelf te wenen. De kinderen van Rose stonden versteld dat hun moeder vrijwilligerswerk deed want zij kenden haar als een sterke vrouw die haar gevoelens niet toont. 


Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap die door de film wordt overgebracht?
De regisseur wil aantonen dat het leven heel broos en kostbaar is . 
Leef nu, het kan zo gedaan zijn, en als het bijna gedaan is, geniet dan intens. 
Ik probeer van elke dag te genieten. Ik besef dat het zo gedaan kan zijn. 

Ook wil de regisseur aantonen dat je eerlijk hoeft zijn tegenover anderen. De ouders van Oscar waren niet eerlijk tegen hem en hierdoor was hij kwaad.

Ik zou ook erg teleurgesteld zijn , maar zou het ook begrijpen. Anderzijds is er nog maar weinig tijd en elke minuut telt. 

De regisseur wil ook vertellen dat je op God kunt rekenen.  Ik praat ook regelmatig met God. 

Ik heb het zelf heel erg moeilijk met dit onderwerp, ik hoop echt dat mij zoiets nooit overkomt. Dat ik zoiets nooit aan een dierbare moet vertellen. Ik voelde me heel erg verdrietig. 

Als ik hem een brief zou moeten schrijven , zou ik hem zeggen dat hij  nog heel intens moet genieten. Ik zou als ik nog maar zo weinig tijd hebben, deze tijd benutten om afscheid te nemen van iedereen die ik graag zie, ik zou hen willen bedanken voor alles wat ze voor mij betekenden. 

Ik zou nog één dag intens genieten en nog één dag intens leven, en dan inslapen bij zonsondergang met alle dierbaren om me heen. 

Ik zou  hen vragen blij te zijn met het leven dat ze me gaven . 

Ik zou hen vragen om gelukkig te zijn, en om met de glimlach terug te denken aan mooie momenten en geniet van de kleine dingen. Leef nu ! Je weet nooit wanneer je tijd gekomen is. 

Veel liefs, 

Anne

Bijna-doodervaringen: "Leven na de dood is reëel fenomeen"

07-10-14, 18.51u - Bron: The Telegraph, Metro.co.uk

Het is misschien niet langer een uit de lucht gegrepen term, want als het over een korte periode gaat, blijkt er wel degelijk een soort leven na de dood te bestaan. Volgens wetenschappers aan de Universiteit van Southampton blijft het bewustzijn minstens nog enkele minuten intact nadat de hersenen gestopt zijn met werken.

Het is iets dat tot voor kort onmogelijk werd geacht. De dood is een onvermijdelijk gevolg van het leven, maar onderzoekers geloven nu dat het misschien niet zo zwart-wit is. In de grootste studie rond het onderwerp ooit onderzochten ze gedurende vier jaar de bijna-doodervaringen na een hartstilstand van 2.000 mensen uit het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Oostenrijk. Wat blijkt? 40 procent van de mensen die de hartstilstand overleefden, beschreven een soort bewustzijn nadat ze eigenlijk al klinisch dood waren. 

Drie minuten
Een 57-jarige man beweerde zelfs dat hij uit zijn lichaam trad en zijn eigen reanimatie vanuit een hoek van de kamer gadesloeg. En dat terwijl hij fysiek bewusteloos was en eigenlijk 'dood' gedurende zeker drie minuten. 

De man uit Southampton was in staat om de acties van de verpleging tot in de details te vertellen en kon zelfs het geluid van de hartmonitor accuraat beschrijven. 

Dokter Sam Parnia, een voormalig onderzoeker aan de Southampton Universiteit, die het onderzoek leidde, zegt: "De man beschreef alles wat er in de kamer gebeurd was, maar belangrijker nog, hij had twee bliepjes gehoord van de machine die om de drie minuten een geluid maakt. Dus konden we meten hoelang de ervaring duurde." 

"Hij klonk erg geloofwaardig en alles wat hij zei was ook echt gebeurd."

Van de 2060 patiënten met een hartstilstand die bestudeerd werden, overleefden ongeveer 330 mensen. 140 van hen beweerden een bijna-doodervaring te hebben gehad. 

Helder licht
Dokter Parnia, die nu aan de State Universiteit van New York werkt, voegt eraan toe dat veel mensen een gevoel van rust beschreven, of het feit dat de tijd net sneller of trager ging, terwijl sommigen een helder licht of de zon zagen. 

Anderen beschreven dan weer een gevoel van angst, alsof ze verdronken of hun lichaam door diep water werd gesleurd. 

Hij gelooft dat nog meer mensen mogelijk gelijkaardige ervaringen hebben, maar ze dit door hersenschade of verdovende medicijnen niet meer kunnen herinneren. "Naar schatting hebben miljoenen mensen levendige ervaringen in verband met de dood, maar het wetenschappelijk bewijs daarvoor is op z'n zachtst gezegd ambigu." 

Volgens hem veronderstellen mensen vaak dat het om hallucinaties of illusies gaat, maar "het lijkt wel degelijk over echte gebeurtenissen te gaan". Hij hoopt dan ook op verder onderzoek naar het onderwerp. 

De studie werd gepubliceerd in het magazine Resuscitation.

bron: http://www.demorgen.be/wetenschap/bijna-doodervaringen-leven-na-de-dood-is-reeel-fenomeen-b52b7301/

geraadpleegd op 16/01/2016

Vanavond , 16 januari 2016, zag ik de film Everything is Illuminated op één . 

Everything Is Illuminated Amerikaanse Jood gaat in Oekraïne op zoek naar zijn roots

Regisseur: Liev Schreiber (2005)

Genre: drama / avontuur

Onder andere met: Eugene Hutz (Alex), Elijah Wood (Jonathan Safran Foer), Jonathan Safran Foer (Leaf Blower), Jana Hrabetova(Jonathan`s Grandmother), Stephen Samudovsky (Jonathan`s Grandfather Safran (as Stepan Samudovsky)), Ljubomir Dezera (Young Jonathan), Oleksandr Choroshko (Alexander Perchov, Father), Gil Kazimirov (Igor), Zuzana Hodkova (Alex`s Mother), Mikki (Sammy Davis Jr. Jr.), Mouse (Sammy Davis Jr. Jr.), Boris Leskin (Grandfather), Robert Chytil (Breakdancer), Tereza Veselkova (Augustine), Laryssa Lauret (Lista), Bert Schneider (Nazi Officer)

nathan Safran Foer is een Jonge Amerikaanse Jood. Zijn grootmoeder is in de Tweede Wereldoorlog gevlucht uit Oekraïne. Zij heeft echter nooit veel verteld over Jonathan's grootvader, die niet naar Amerika is gekomen. Op haar sterfbed geeft ze een foto aan Jonathan waarop zijn opa en een andere vrouw zijn afgebeeld. Volledig geïntrigeerd door deze foto gaat de jonge verzamelaar en schrijver naar Oekraïne om de geschiedenis van zijn familie te kunnen achterhalen. De twee mannen die Jonathan moeten rondrijden naar het dorpje waar zijn oma ooit gewoond heeft zijn niet van het kaliber snugger. Alex is een jonge whigga uit Odessa, die een zeer eenzijdig beeld van de Westerse wereld heeft. Zijn opa Alexander heeft ergens in het verleden een trauma opgelopen, waardoor hij nu contactgestoord is en eigenlijk nergens zin in heeft. De rondreis verloopt echter absoluut niet zoals Jonathan verwacht had. Zijn gidsen blijken incompetente prutsers te zijn die geen flauw benul van de omgeving hebben. Hierdoor brengt de reis ze naar allerlei plaatsen waar ze niet moeten zijn en ontmoeten ze hier zeker niet altijd even vriendelijke, bijzondere Oekraïners. Jonathan's reis lijkt een fiasco te worden, totdat ze toch een persoon ontmoeten die in het dorpje van zijn opa heeft gewoond. Deze oude vrouw is totaal wereldvreemd. Ze denkt dat de oorlog nog steeds bezig is en leeft volledig afgezonderd op het platteland. Toch weet zij veel meer van Jonathan's opa dan hij verwachtte. Daarnaast blijkt hij een wel heel bijzondere link met zijn twee chauffeurs te hebben. Zonder de plot hier te onthullen, kan ik in ieder geval zeggen dat door een gebeurtenis tijdens de oorlog alle hoofdpersonen dichter bij elkaar staan dan ze ooit voor mogelijk hadden kunnen houden.

Everything is Illuminated is een prachtige film. Hij liet een diepe indruk op mij achter. 

Leven na de dood

Iedereen gaat een keer dood. Dat is één van de weinige dingen waar je zeker van kunt  zijn. Maar wat gebeurt daarna met je? Daar  denken mensen heel verschillend over. Dat  kun je zien aan hoe ze hun doden ten  uitvaart dragen en aan plekken en  gebouwen  die ze voor hun doden inrichten. Enkele plekken voor doden zijn wereldberoemd.  Men vindt ze zó belangrijk dat ze op de Werelderfgoedlijst van  de UNESCO zijn gezet.  De UNESCO is een bureau van de VN dat zich bezighoudt met onderwijs, wetenschap en cultuur.

NIET WEGKRUIPEN

Iedereen heeft weleens wat. Een meningsverschil of een ruzie. Gelukkig lossen veel conflicten zichzelf op. Als er goede wil is kan een ieder zijn eigen onenigheden zelf prima oplossen. Zakelijk ligt dat vaak wat anders. Er zit niet alleen veel emotie in zakelijke conflicten, ook statusgevoel, gezichtsverlies, maar vooral geld zorgen vaak voor extra complicaties. Dat maakt het allemaal wat ingewikkelder. Vaak worden dit soort conflicten uitgevochten door advocaten. Dat is vooral goed voor advocaten!

Nachtgedacht:

Ik dacht vannacht, 

hoe komt het toch,

dat zoveel mensen , zo dicht bij elkaar wonen

in een grote stad

en dat er nog nooit zo veel mensen waren

die zich helemaal alleen voelen !

Ken je dat gevoel? 

Ik heb het al wel eens meer gehad!

Anne van Dorst

Bronnen:

- Klaasse Hans(13/01/2015).Niet wegkruipen geraadpleegd op 26 februari 2016 van http://hansklaasse.nl/2015/01/niet-wegkruipen/

- Lectrr (16/11/2015). Cartoonisten reageren op de aanslagen in Parijs ,geraadpleegd op 26 februari 2016 van http://www.radio1.be/programmas/actueel/foto%E2%80%99s-cartoonisten-reageren-op-de-aanslagen-parijs

- Klaasse Hans(13/01/2015). Niet wegkruipen geraadpleegd op 26 februari 2016 van http://hansklaasse.nl/2015/01/niet-wegkruipen/

- Althena, R. (n.d.) Er is lijden. Geraadpleegd 15/10/2015 van http://riniealtena.com/concepten-en-modellen/een-spiritualiteit-waar-je-niets-aan-hebt/er-is-lijden/

-Balthazar, N. (2012). Tot altijd. Vlaanderen: Paradiso Home Entertainment.

-    Cassavetes, N. (2009). My sister’s keeper. Verenigde Staten: Hodder & Stoughton 

-    Van Winkoop, M. (2003) Geloven in leven. Assen: Koninklijke van Gorcum bv.

-   Vandeweghe, H. (2015) Het wordt stilaan akelig. DeMorgen, 19/12, 44-47.

- Cjg, wle, rvs, ast (2015).OVERZICHT. Dit weten we over de terreuraanslagen in Parijs. Geraadpleegd op 14 november 2015 om 15:35 van http://www.standaard.be

-Mijn gouden traan (2015).Met kinderen praten over de aanslagen in Parijs: 12 tips. Geraadpleegd op 14 november 2015 van http://www.mijngoudentraan.nl/2015/11/14/met-kinderen-praten-over-de-aanslagen-in-parijs-12-tips/

-Gaykema T (2015). Wat snapt een kind van oorlog?Geraadpleegd op 17/11/2015 van https://www.facebook.com/photo.php?bid=758684820904304&set=gm.1703234066578740&type=3&theater

LIED : IMAGINE -JOHN LENNON

Luister naar dit prachtige lied op:

https://www.youtube.com/watch?v=XLgYAHHkPFs

- Quityn A. (2012. )Omgaan met lijden en dood in verschillende culturen.Geraadpleegd op 16/11/2015

-  http://cinemagazine.nl/my-sisters-keeper-2009-recensie/, geraadpleegd op 16/01/2016

- http://www.demorgen.be/wetenschap/bijna-doodervaringen-leven-na-de-dood-is-reeel-fenomeen-b52b7301/geraadpleegd op 16/01/2016

- Kinepolis Distribution (2011). Tot Altijd Trailer. Geraadpleegd op 1 maart 2016 van https://www.youtube.com/watch?gl=BE&v=7GucCtkA9i0